Bu çalışma, çağdaş dünyada elitizmin farklı biçimlerini sistematik olarak sınıflandırır, ölçülebilir kriterlerle karşılaştırır ve 2025 itibarıyla ülkeleri elitizm derecesine göre sıralar.
Analiz, resmî kast sistemlerinden gizli meritokrasi maskeli oligarşik yapılara kadar tüm biçimleri kapsar.
Bu çalışma, akademik raporlar, indeksler ve güncel verilerle zenginleştirilmiştir. Ayrıca, elitizmin uluslararası sisteme etkileri ve küresel politikaların şekillendirilmesindeki rolü incelenmiştir.
21'nci yüzyılın belirgin özelliği, küresel teknoloji şirketlerinin kurucuları ve CEO'larının oluşturduğu "yeni dijital elitler"in yükselişi olup, bu grup artık geleneksel devlet elitlerini (hatta çoğu ulusal oligarşiyi) geride bırakarak dünya politikasına doğrudan ve dolaylı müdahale kapasitesine ulaşmıştır.
Günümüzde güçler arası mücadele, küreselleşme ve uluslararası sistem gibi konular bolca tartışılmaktadır. Elitizm, bu tartışmanın bir yerine konması gerekmektedir kanaatindeyim.
fazla oku
Bu bölüm, konuyla ilgili referans noktalarını içerir. (Related Nodes field)
Özellikle başat güçlerden bahsedilir ise bunların kendi içindeki dinamikleri anlamak, eğer içlerinde hangi tür elitler var bunları bilmek, bunun siyasi alana etkisini belirlemek, bir diğer bakışla da ABD, Rusya ve Çin gibi başat güçlerin iddialarını anlamaya çalışırken, içlerindeki yapıları, değişimlerini, endişelerini, korudukları değerleri mukayese etmenin yararına inanmaktayım.
Kaldı ki bu başat güçler anlaşılabilir ise basit şekilde ifade edeyim, dünyada, yöneten/yönetilen, işi veren/yapan, patron/çalışan, korunan/uzaklaşılan, gibi başka değerlendirmeleri de yapmak kolaylaşacaktır diye düşünmekteyim.
Öyleyse sonuçta ortaya şöyle bir fark konabilecektir: 21'inci yüzyıla kadar getirilen değerlere bağlı elitlerin toplumlara, ülkelerine ve dünyaya etkileri ile 21'inci yüzyılla birlikte ortaya çıkan yeniliklerin elitleri.
Bu çalışmada referanslar akademik formatta verilmiştir.
Giriş ve teorik çerçeve
Elit teorisi (Mosca, Pareto, Michels, Mills), her toplumda karar alma gücünün küçük bir azınlığın elinde toplandığını savunur (Mills, 1956).
Günümüzde fark yaratan üç boyut şöyle tarif edilir:
- Açıklık: Elit hiyerarşisi ne kadar resmî ve şeffaf?
- Katılık: Statü ne ölçüde doğuştan değişmez?
- Kurumsallık: Devlet veya toplumsal kurumlar bu hiyerarşiyi ne ölçüde aktif olarak korur?
Bu üç boyut üzerinden dünyadaki en elitist yapı hâlâ resmî kast sistemi işleten devletlerdir; ikinci sırada teokratik-monarşiler, üçüncü sırada kapalı parti elitleri, dördüncü sırada ise "meritokrasi" söylemiyle gizlenen Batı tipi oligarşik yapılar gelir.
World Economic Forum'un Global Social Mobility Index (GSMI) 2020 verileri, elitizmin toplumsal hareketliliği engellediğini doğrular: Yüksek elitizm, düşük sosyal mobilite ile korelasyon gösterir (örneğin, Danimarka 85,2 puanla en yüksek mobiliteye sahipken, Güney Afrika 42,4 puanla en düşük) (World Economic Forum, 2020).
Benzer şekilde, Elite Quality Index (EQx) 2024, elitlerin "değer yaratma" yerine "rant çıkarma" eğilimini ölçerek, Singapur (65,3 puan) gibi ülkeleri ödüllendirirken, otoriter rejimleri eleştirir (EQx, 2024).
Elit kavramı, sosyoloji ve siyaset biliminde toplumun en üst katmanlarını ifade eder: Güç, servet, statü veya uzmanlık yoluyla orantısız etki sahibi küçük bir grup.
Elitizm burada "toplumsal hareketliliğin ne ölçüde engellendiği, statünün ne ölçüde doğuştan/miras yoluyla aktarıldığı ve bu hiyerarşinin devlet veya toplumsal kurumlar tarafından ne ölçüde açıkça korunduğu" şeklinde tanımlanmıştır.
Elitler, toplumun genel nüfusunun çok küçük bir yüzdesini oluşturur (genellikle yüzde 1-6 arası) ve karar alma süreçlerini baskılarlar.
Bu gruplar, Vilfredo Pareto, Gaetano Mosca ve C. Wright Mills gibi düşünürlerin teorilerinde "hükümet eden azınlık" olarak tanımlanır.
Elitler, hükümet eden azınlıklardır.
Elitler, işlevsel (güç kaynaklarına göre) ve yapısal (toplumdaki konumlarına göre) olarak sınıflandırılabilir.
Genel bakışla, elitleri tespit etmek için şu değişkenleri kullandım:
- Güç kaynağı: Siyasi (karar alma), ekonomik (servet kontrolü), bürokratik (idari), askeri (güvenlik), bilimsel/kültürel (uzmanlık ve fikir liderliği).
- Yapısal konum: Yönetici ve etki eden elitler.
- Sektörel dağılım: Devlet, özel sektör, sivil toplum.
- Demografik faktörler: Eğitim (örneğin Oxbridge veya Ivy League mezunları), cinsiyet, yaş, aile mirası.
- İşlevsel rol: Hedef belirleme (siyasi), adaptasyon (ekonomik/askeri/bilimsel), entegrasyon (kültürel/moral), bakım (medya/eğlence).
Bu değişkenler temelinde, sosyolojik literatürde (örneğin Mills'in The Power Elite kitabı) belirlenen başlıca elit türleri şunlardır:
- Siyasi elitler: Seçilmiş veya atanmış liderler (başkanlar, bakanlar, milletvekilleri). Değişken: Hedef belirleme gücü. Örnek: Parlamento üyeleri veya parti liderleri.
- Ekonomik elitler: Şirket sahipleri, CEO'lar, finansörler (oligarklar veya kurumsal liderler). Değişken: Piyasa kontrolü ve servet birikimi. Örnek: Fortune 500 CEO'ları.
- Bürokratik elitler: Kamu yöneticileri, üst düzey memurlar (kalıcı sekreterler, bakanlık yetkilileri). Değişken: İdari prosedürler ve politika uygulama. Örnek: Devlet daireleri başkanları.
- Askeri elitler: Ordu komutanları, güvenlik şefleri (siloviki). Değişken: Coercion (zorlama) gücü. Örnek: Savunma bakanları veya istihbarat liderleri.
- Bilimsel/teknokratik elitler: Araştırmacılar, mühendisler, akademisyenler (bilimsel adaptasyon). Değişken: Uzmanlık ve inovasyon. Örnek: Nobel ödüllü bilim insanları veya AR-GE direktörleri.
- Kültürel/fikri elitler: Medya sahipleri, yazarlar, sanatçılar, entelektüeller (entegrasyon ve uyumlama). Değişken: Kamuoyu şekillendirme. Örnek: Gazete editörleri veya düşünce kuruluşu liderleri.
- Medya elitleri: Haber yapımcıları, yayıncılar (güçlü fikir yayma). Değişken: İdeolojik etki.
- Dini/moral elitler: Liderler, filozoflar (entegrasyon). Değişken: Etik otorite (modern toplumlarda azalmış).
Bu sınıflandırma, Mosca'nın "yönetici/yönetici olmayan" ayrımını ve Pareto'nun "aslanlar (geleneksel güç), tilkiler" (manipülatif güç) ikiliğini temel alır.
Toplamda 8 ana çeşit elit vardır, ancak bunlar örtüşebilir (örneğin bir ekonomik elit siyasi rol üstlenebilir).
Elitler, toplumun yüzde 1-5'ini oluşturur; örneğin ABD'de güç elitleri ~yüzde 1, İngiltere'de üst sınıf ~yüzde 6'dır.
Bu gruplar, meritokrasi (performans temelli) veya nepotizm (aile temelli) yoluyla oluşur.
Ülkelerdeki elitlerin nüfusa oranları hesaba katılır.
Toplumsal dokuda elitlerin yüzde kaçının içeride barındırılıyor olması, elit grupların toplam nüfusa oranını ifade eder.
Bu, mutlak sayıdan ziyade göreceli konsantrasyondur (örneğin siyasi elitler her ülkede ~yüzde 0.01).
Veriler, sosyolojik raporlar (Sutton Trust, Mills, Carnegie) ve istatistiklere dayanır.
Elitler küçük gruplar olduğundan oranlar düşüktür; ancak güçleri orantısızdır.
Aşağıda, ana elit türleri için nüfusa oranları verilmektedir:
Özetlersek durum şöyledir:
- ABD ve Birleşik Krallık: Elitler daha çeşitlidir; ekonomik elitler (servet yüzde 1) siyasi olanları domine ederler. Meritokrasi güçlü, ancak Ivy/Oxbridge mezunları yüzde 50+ aşırı temsil edilir.
- Rusya: Bürokratik elit baskındır (yüzde 5), siyasi ve ekonomik elitler Putin'e bağlı (oligarklar yüzde 0.0001). Patronaj ağı güçlü, meritokrasi zayıf.
- Çin: Siyasi-bürokratik entegrasyon yüksek (CCP üzerinden); elitler yüzde 0.2 ile en küçük, ancak Komünist Parti üyeliği (yüzde 7 nüfus) elit erişimini sağlar. Teknokratik elitler (bilimsel) hızla yükseliyor.
Bu oranlar, elitlerin toplumun "azınlık gücü" olduğunu gösterir; değişkenler (eğitim, cinsiyet) oranları etkiler (örneğin kadın elitler ABD'de yüzde 20, Rusya'da yüzde 10).
Kaynaklar, elitlerin kararları (örneğin ABD'de ekonomik elitlerin politika etkisi yüzde 53) toplumun geri kalanını şekillendirir.
Elitizmin 5 ana tipolojisi (2025)
Yapılmış çalışmaları masaya yatırıp sadeleştirdim.
Öyle görünüyor ki bu sadeleştirmeyle birlikte dünya ölçüsünde günümüzdeki yapılar daha net anlaşılabilecektir.
Şöyle:
Bu tipoloji, Mosca'nın "yönetici/yönetici olmayan" ayrımını ve Pareto'nun "aslanlar vs. tilkiler" ikiliğini temel alır (Mosca, 1939; Pareto, 1935).
World Elite Database (WED) 2025 verileri, ekonomik elitlerin yüzde 80'inin ulusal doğumlu olduğunu, ancak yabancı doğumlu oranının İsviçre ve Birleşik Krallık'ta yüzde 20'ye ulaştığını gösterir; bu, küresel ağların elitizmi pekiştirdiğini vurgular (Valeeva, 2022).
Kültürlere göre elitizm
Dünyada "en elit" bir grubun açıkça ve kurumsal olarak devleti yönettiği, elitizmin ideolojik olarak en ön planda tutulduğu ülke tartışmasız Kuzey Kore'dir (Kore Demokratik Halk Cumhuriyeti).
Neden Kuzey Kore "en elitist" rejim olarak birinci sırada?
Örnek olması bakımından Kuzey Kore'ye daha yakından bakalım.
Songbun Sistemi (Resmi Kast Sistemi): Kuzey Kore'de 1950'lerden beri uygulanmakta olan songbun sistemi, nüfusu üç ana sınıfa (çekirdek -Kim'in ailesi- sallantıda ve düşman sınıflar) ve 50'den fazla alt sınıfa ayırır.
Songbun statünüz doğuştan belirlenir (babanızın, dedenizin 1940-50'lerdeki siyasi duruşuna göre) ve ömür boyu değişmez. Üniversiteye girme, iş bulma, hangi şehirde yaşayabileceğiniz, hatta açlıktan ölme ihtimaliniz bile songbun'a bağlıdır. Bu, dünyada hâlâ resmî olarak işleyen en katı kast sistemidir.
Kim Ailesi ve "Paektu Kan Hattı" Mitolojisi Yönetim tamamen Kim Il-sung (Kim Jong-il) Kim Jong-un soyuna dayalıdır. Resmî ideoloji Juche olsa da, gerçekte yönetim "Paektu kan hattı" denen kutsal soy mitolojisi üzerine kuruludur.
Bu, Hint Brahman kastından bile daha kapalı bir "tanrısal elit" anlayışını devlet doktrini yapar.
Kuzey Kore'de elit için ayrı dünya vardır. Pyongyang'da sadece "çekirdek sınıf" yaşayabilir.
Şehir girişinde songbun kontrolü yapılır. Elit çocuklar için Bir No'lu Okullar (örneğin Kim Il-sung Üniversitesi, Mangyongdae Devrimci Okulu) vardır ve buralara sadece en yüksek songbun'lular alınır.
Elitler için ayrı hastaneler, ayrı marketler (dolar marketleri), ayrı tatil köyleri, hatta ayrı benzin istasyonları vardır. 2010'larda ortaya çıkan "Donju" (yeni zenginler) bile eski çekirdek sınıfa tam olarak giremez; ancak rüşvetle bazı ayrıcalıklar satın alabilir.
Görüldüğü gibi günümüzde hâlâ bazı devletler arasında elitizmi en açık, en katı, en kurumsal ve ideolojik olarak en ön planda tutan ülke Kuzey Kore'dir.
Hiçbir ülke, vatandaşlarını doğuştan gelen "kan saflığı" ve sadakat derecesine göre bu kadar sistematik şekilde sınıflandırmıyor ve yönetmiyor.
Kültürleri ele aldığımıza göre bazı ülke veya toplulukları karşılaştırmakta yarar olacaktır.
İnceleyelim:
Aşağıda, elitizmin "coğrafi-kültürel" tipolojisine göre dünyayı tasnif ettiğim kapsamlı bir tablo hazırladım.
Her kategori için "en uç/elitist" örnekleri ve "orta seviye" örnekleri ayrı ayrı belirttim.
Genel sıralama (2025 itibarıyla en elitist / en az elitist):
- Kuzey Kore: 10/10 (tek gerçek resmî kast sistemi ve tanrısal soy)
- İran ve Suudi Arabistan: 9/10 (teokratik ve kraliyet elitizmi)
- ABD ve İngiltere: 8,5/10 (görünmez ama aşırı katı servet/eğitim elitizmi)
- Çin: 8/10 (kızıl soylular ve meritokrasi maskesi)
- Singapur, İsrail, BAE: 8/10 (teknokratik ve vatandaşlık elitizmi)
- Hindistan: 6–7/10 (kast hâlâ etkili ama anayasal olarak yasak)
- Başarısız devletler (Somali, Haiti, Yemen): değişken ama çok sert yerel elitizm
- İskandinav ülkeleri, Almanya, Kanada: 3–4/10 (en düşük elitizm)
Kısacası, günümüzde elitizmi en açık ve resmî şekilde uygulayan rejim hâlâ Kuzey Kore'dir.
Batı ülkelerinde ise elitizm "eşitlik" ve "meritokrasi" söylemiyle çok daha etkili bir şekilde gizlenmektedir.
Rusya'nın elitizm tipi ve kategorisi konusuna bakalım.
Rusya'yı doğru yere yerleştirmek için mevcut rejimin (2025 itibarıyla) gerçek işleyişine bakalım.
Putin sonrası geçiş henüz başlamadı, dolayısıyla hâlâ Putin'in bizzat kurduğu sistem geçerli.
SSCB dönemi öncesinde imparatorluk vardı.
Sonra SSCB ile ideolojik yönden sosyalizm, komünizm ve yönetim yönüyle Stalin gibi örneklerden istifadeyle söylenebilir ki diktatörlük bağlamına oturtulan bir dönem var.
Bu dönem 1991'de sonlandı. Neye karşı?
ABD veya Batı kapitalizmine karşı.
Ama burada elitleri işaret ederek bir değerlendirme yapıldığına göre, içinde ne tür güçler olursa olsun şunu da söyleyebiliriz: SSCB'yi, ABD veya Batı modelinin içindeki elitler alt etti.
İşte bundan sonra (1991) bir toparlanma döneminden söz edilebilir.
Bir sloviki olan Vladimir Putin son dönemin Rusya Federasyonu ülkesini ortaya çıkardı:
Batı'ya yenilen değil, dünyada iddiası olan bir başat güç veya pragmatik otoriterlik.
Putin burada neye yaslandı?
Rusya içindeki elitlere.
Daha yakından bakalım.
Rusya:
Rusya tam olarak Kategori 4'ün ("Rejimi tasnif ettiği güç esasına göre idare eden kapalı elitler") güncel ve biraz hibrit bir versiyonudur.
Rusya'yı diğer Kategori 4 kültürlerle kıyaslayalım. Ama burada daha özel bir ayrım olsun istedim; öyleyse totoliter veya otokratik yönetimleri olan ülkelere bakalım.
Tablomuz (Kategori 4) şöyle:
Bu tasnifin bize söylediği şu olabilir mi?
Sert güce yaslanan liderlikler, ideolojik anlayışın yaygınlaştırılması ve devlet sisteminin buna göre tanzimi.
Daha önce ifade ettiğim gibi, uluslararası sistem ve güç dengeleri bakımından çne çıkan iki başat güç var: Rusya ve Çin.
Bunları iyi değerlendirmek gerekiyor.
Elitizm bakımından kim daha baskın?
Eğer bir ülkede veya toplumda ana unsur değilseniz nesiniz?
Sistemlere elitistik bakımdan bir değerlendirme yapamadıysanız, neden benzemek isteyesiniz ki, bunun size ne yararı olabilir?
İşte kültürel farklardaki arka plan denkleminde bu ana belirleyici önemlidir.
Bunu neden yapıyorum?
Ülke, toplum veya birey olarak bu ülkelere benzemek isteyenler çıkabilmektedir.
Öyleyse, Rusya'nın Çin ile karşılaştırmasını yapalım:
Buradan çıkan sonuç şöyledir:
2025 itibarıyla Rusya, Çin'le aynı ligde (8,5/10) ama biraz daha kişisel ve biraz daha "mafyavari" olduğu için elitizmi daha "kaba" ve daha az kurumsallaşmış hissediliyor.
Askerî açıdan söylersek: Sert güce yaslanan!
Sıralama şöyle oldu (en elitist):
- Kuzey Kore: 10/10
- İran ve Suudi Arabistan: 9/10
- Rusya ve Çin: 8,5/10 (Rusya biraz daha kişisel, Çin biraz daha sistematik)
- ABD ve İngiltere: 8,5/10 (gizli ama çok etkili)
Yani Rusya şu anda dünyada ilk dörde kesin girmiş durumdadır.
Sert güç yoksa yumuşak güç mü olacak?
Bakın elitizmin içinde bir değerlendirme yapılacak ise şu belirgindir, ekonomik güç ile beyin gücü de çok önemlidir.
İşte kültürel tarama dahilinde bizler 21'inci yüzyılın bu döneminde, Bilgi Çağı sonrası veya Dördüncü Sanayi Devrimi gereği desek yeridir, artık teknolojik bağlama dahil bir tanım yapmamız gerekmektedir.
Bu bir somut gerçektir, göz ardı edilemez!
Küresel teknoloji şirketlerinin yeni elitleri (2025)
2025 itibarıyla dünya politikasının en etkili aktörleri artık yalnızca ulusal devletlerin siyasi elitleri değil, aynı zamanda şu isimler ve şirketleridir:
- Sundar Pichai, Satya Nadella, Jensen Huang, Tim Cook, Mark Zuckerberg, Elon Musk, Sam Altman, Shou Zi Chew (TikTok) – bu kişiler, kurucu hisse sahipliği (founder stock) ve çift sınıflı hisse yapıları sayesinde şirketlerini kişisel karar mekanizmalarına dönüştürmüştür.
- "Top 10" teknoloji şirketinin piyasa değeri 2025 Kasım itibarıyla ≈ 18-20 trilyon dolardır (USD); bu, Almanya ve Japonya ve Fransa GSYH'sinin toplamından fazladır.
- Veri ve yapay zekâ egemenliği: OpenAI, Anthropic, Google DeepMind ve xAI gibi şirketler, ulusal istihbarat servislerinden daha fazla veri ve hesaplama gücüne sahiptir. 2024-2025 arasında ABD, Çin ve AB'nin yapay zekâ regülasyonları bu şirketlerin lobicilik faaliyetleri sonucu şekillenmiştir (Zuboff, 2019; 2025 güncellemesi: Metz, 2025).
- Jeopolitik ağırlık örnekleri:
o Elon Musk'ın Starlink ağı, Ukrayna savaşında kritik iletişim altyapısını tek başına sağlamış; 2024-2025'te Tayvan ve Güney Çin Denizi'nde aynı kapasiteyi sunarak ABD Donanması'ndan daha hızlı hareket edebilmiştir.
o Meta ve Google, 2025'te 4 milyardan fazla insanın haber akışını kontrol etmekte; seçim dönemlerinde içerik idaresi (moderasyonu) kararları ulusal seçim sonuçlarını doğrudan etkilemektedir (Freedom House, 2025).
o NVIDIA'nın H100/H200 çipleri, küresel yapay zekâ yarışında stratejik kaynak haline gelmiş; ABD'nin Çin'e çip ihracatı yasakları, Jensen Huang'ın şirketinin tekeline dönüşmüştür.
o ByteDance (TikTok), 2025'te 2 milyar kullanıcıya ulaşmış; ABD'de yasaklanma girişimleri, Çin'in misilleme tehditleri ile engellenmiştir – bu, bir özel şirketin iki süper güç arasında "rehine" konumuna yükseldiğini gösterir.
2025'te küresel teknoloji elitleri, geleneksel devlet elitlerinden daha az hesap verebilir, daha hızlı karar alabilir ve daha geniş coğrafyada doğrudan etki yaratabilir durumdadır.
Bu grup, ulusal sınırları aşan ilk gerçek "ulusötesi yönetici elit" olarak tanımlanabilir (Zuboff, 2019; Cohen, 2024).
Küresel elitizm sıralaması (2025)
Sıralama, elitizm puanını (açıklık ve katılık ve kurumsallık) GSMI ve EQx ile entegre eder.
Yüksek elitizm, düşük mobilite ile ters orantılıdır (örneğin, Kuzey Kore'nin songbun'u yüzde 25 çekirdek sınıfı kalıcılaştırır) (Hawk, 2012).
Hindistan (6.5/10, GSMI: 42.7), İskandinav ülkeleri (3–4/10, GSMI: 80+) (World Economic Forum, 2020).
UN World Social Report 2025, iki ülkenin üçte ikisinde gelir eşitsizliğinin arttığını belirtir; bu, elitizmin küreselleşmesini yansıtır (United Nations, 2025).
WED 2025, elitlerin yüzde 80'inin ulusal doğumlu olduğunu, ancak kadın oranının yüzde 10-20 arasında kaldığını gösterir (Valeeva, 2022).
Elitizmin uluslararası sisteme ve küresel politikalar üzerine etkisi (2025)
2025 itibarıyla elitizm, uluslararası sistemi çok kutuplu bir yapıya dönüştürmekte ve küresel politikaları elit ağlarının öncelikleri doğrultusunda şekillendirmektedir.
Ulusötesi elitler -teknoloji önderleri, finans liderleri ve düşünce kuruluşu yöneticileri- geleneksel devletler arası mekanizmaların ötesinde, paralel yapılar oluşturarak (örneğin, Davos WEF veya Bilderberg toplantıları) politika gündemini belirlemektedir (Gill, 1990; Scholte et al., 2021).
Bu, BM ve DTÖ gibi kurumların elit koordinasyonu aracı haline gelmesine yol açmakta; örneğin, iklim ve enerji politikalarında nükleer/fosil yakıt altyapısının sökülmesi, elitlerin "yeşil" teknolojilere yönlendirilen sübvansiyonları ile ilişkilendirilmektedir (Indepnews, 2025).
Elitizmin etkisi şu şekillerde görülmektedir:
- Jeopolitik yeniden yapılanma: Yeni güvenlik ittifakları, demokratik tartışma olmaksızın elit ağları aracılığıyla kurulmakta; örneğin, Çin'in Kuşak Yol İnisiyatifi, Afrika ve Avrupa'da normları yeniden tanımlamakta (Global Trends 2025, 2008).
- Ekonomik politikalar: Dijital para birimleri ve ödeme platformları, bireysel işlemleri izleme ve kontrol etme amacıyla tasarlanmakta; bu, küresel sermaye akımlarını elitlerin teknoloji ve "yeşil" yatırımlarına yönlendirmektedir (Meer, 2025).
- Küresel yönetişimde elit tutumları: Elitler, küresel yönetişimi desteklemekte ancak şeffaflık ve etkinlik vurgusu yapmaktadır; Scholte ve arkadaşlarının (2021) araştırması, elitlerin yüzde 70'inin demokratik prosedürleri önemsediğini, ancak mevcut kurumların etkinliğini düşük bulduğunu göstermektedir. Bu, elitlerin reform taleplerini politika değişikliği için kaldıraç olarak kullanmasına yol açmaktadır.
- Teknoloji elitleri, 2025'te G20, BM, DTÖ ve IMF gibi kurumların gündemlerini doğrudan belirlemektedir (WEF 2025 Davos'ta 11 teknoloji CEO'sunun konuşmacı olması).
- ABD-Çin karşılıklı rekabeti artık; "devlet devlete" değil, "devlet ve kendi teknoloji elitleri ile devlet ve kendi teknoloji elitleri" şeklinde yürümektedir.
- Yapay zekâ, uzay, kuantum hesaplama ve dijital para sistemleri gibi stratejik alanlarda norm koyma yetkisi büyük ölçüde bu yeni elitlerin elindedir.
- Popülist hareketler (Trump 2.0, Avrupa sağ partileri) bu teknoloji elitlerine karşı "ulusal elit" söylemiyle yükselirken, ironik olarak çoğu ülkede bu şirketlerin altyapılarına bağımlılık devam etmektedir.
Örnekler:
- WEF ve Davos: 2025 Davos toplantısında, Şi Cinping ve Macron'un yokluğu, elitizmin anti-küreselci tepkileri tetiklediğini; forumun "elitist" olarak algılanması, halk-iktidar ayrışmasını derinleştirdiğini göstermektedir (Lawyer Monthly, 2025).
- Teknolojik elitler: Elon Musk ve Jeff Bezos gibi figürler, uzay ve veri akışlarını kontrol ederek, ABD-Çin rekabetinde normları şekillendirmekte; bu, ulusal egemenliği aşan "jeoekonomik" güç kaymalarına neden olmaktadır (Defense.info, 2025).
- Popülist tepkiler: Elitizme karşı popülizm (örneğin, Trump'ın NATO eleştirisi), uluslararası ittifakları zayıflatmakta; ECPS Konferansı (2025), "Halk vs. Elit" dinamiğinin yeni bir küresel düzen yarattığını vurgulamaktadır (ECPS, 2025).
Elitizm uluslararası sistemi parçalayarak (fragmantasyon), politikaları elit çıkarlarına (rant çıkarma) uyarlamakta; bu, demokratik meşruiyet krizini derinleştirmekte ve çok kutupluluğu hızlandırmaktadır (Chatham House, 2025).
2025'te dünya siyaseti, ilk kez ulusal sınırları aşan, hesap verilebilirliği en düşük ve etki alanı en geniş yeni bir elit katmanıyla karşı karşıyadır: küresel teknoloji şirketlerinin kurucu CEO'ları ve ana hissedarları.
Bu grup, geleneksel devlet elitlerini bile gölgede bırakarak 21'inci yüzyılın en belirleyici "yönetici azınlığı" haline gelmiştir.
Sonuç ve değerlendirme
2025 itibarıyla dünyada elitizm en saf, en açık ve en kurumsal biçimiyle yalnızca bir ülkede resmî devlet politikasıdır: Kuzey Kore (Hawk, 2012). Diğer tüm örnekler ya daha az resmî (Batı), ya daha az katı (Çin, İran), ya daha kişisel (Rusya), ya da daha az kurumsal (başarısız devletler) niteliktedir.
Paradoksal olarak, "eşitlik" ve "meritokrasi" söyleminin en güçlü olduğu Batı demokrasileri (ABD, Birleşik Krallık) toplumsal hareketlilik ölçümlerinde (GSMI, Great Gatsby Curve) Kuzey Avrupa ve Kanada'nın gerisinde kalarak 8.5/10 gibi yüksek elitizm puanları almaktadır (World Economic Forum, 2020; Krueger, 2012).
Bu, elitizmin en etkili biçiminin "görünmez olan" (görünmez el) olduğunu göstermektedir (Domhoff, 2014).
Elitizm küresel ölçekte azalmamakta, yalnızca biçim değiştirmektedir:
Geleneksel kast sistemlerinden teknokratik-oligarşik ağlara, oradan da algoritmik-sermaye yoğunlaşmasına doğru evrilmektedir (Gill, 1990).
21'inci yüzyılın en belirgin eğilimi, elit ayrıcalığının giderek daha az resmî ama bir o kadar daha etkili hale gelmesidir.
UN World Social Report 2025'e göre, eşitsizliğin arttığı ülkelerde (yüzde 66) güven erozyonu, elitizmin sürdürülebilirliğini tehdit eder (United Nations, 2025).
Politika yapıcılar, EQx gibi indeksleri kullanarak değer yaratmaya odaklanmalıdır (EQx, 2024).
Ortaya çıkan şudur: 21'inci yüzyıla kadar getirilen değerlere bağlı elitlerin toplumlara, ülkelerine ve dünyaya etkileri ile 21'nci yüzyılla birlikte ortaya çıkan yeniliklerin elitleri değişiklik gösterir.
Bu durumda günümüze ve geleceğe ilişkin güçler-arası dengeleri hesaplamak veya bir vizyon ortaya koymak isteyenler için buradaki veriler bir referans niteliği taşımaktadır.
ABD, Rusya ve Çin gibi başat güçlerin iddialarını anlamaya çalışırken, içlerindeki yapıları, değişimlerini, endişelerini ve korudukları değerleri mukayese etmek yararlı olacaktır.
Eğer başat güçler anlaşılabilir ise diğer bütün denge hesapları da gerçekçi biçimde yapılabilecektir.
Sorular şöyle gelebilir:
Bu (ana belirleyici ölçekteki) plan veya proje neden oluyor, neden olamıyor, ne zaman veya hangi şartta olabilir?
Sizce cevabı kimler veriyor?
Yerine göre. Ama bundan böyle her bir duruma küresel düzeyde bakılacağına göre, güçlerin hiyerarşisini ve ilişkilerini belirlerken, işte burada belirtilen düşüncelerle birlikte bir sonuç aramak gerekecektir.
Yöneten/yönetilen, işi veren/yapan, patron/çalışan, korunan/ uzaklaşılan, ikna edilen/edilemeyen, beklenen/beklenmeyen, gibi sonuçlar daha net anlaşılabilir olur.
Bu konu, sosyolojik olarak, yüzde 1'in yüzde 99 ile çatışması, bağlamında da ele alınmaktadır.
Dünya var oldukça bu tür tartışmalar sürecektir.
Artık yüzdelerin oranından çok içeriğindeki bileşenlere de bakmak gerektiği anlaşılmaktadır.
Örneğin, ülkenizde veya topluluğunuzda, hâkim güce sahip azınlık kesim kimlerden (hangi kategoride) oluşuyor, bu büyük değişime göre kendini değiştirebiliyor mu, yenileyebiliyor mu, evrimleşme oluyor mu, devrime ayak uydurulabiliyor mu, diye sormanız gerekmektedir.
Özellikle küreselleşme (her yönden; sosyo-kültürel, ekonomik, teknolojik, vs.) döneminde bu tür soruların önemi daha da belirginleşmektedir.
Kaynaklar:
Al-Rasheed, M. (2018). Salman's Legacy: The Dilemmas of a New Identity in Saudi Arabia. Hurst.
Ansari, A. (2008). Iran, Islam and Democracy: The Politics of Managing Change. Chatham House.
Chatham House. (2025). Competing Visions of International Order. Chatham House Research Paper. https://www.chathamhouse.org/2025/03/competing-visions-international-order
Cohen, J. E. (2024). Between Truth and Power: The Legal Constructions of Informational Capitalism (2nd ed.). Oxford University Press.
Dawisha, K. (2014). Putin's Kleptocracy: Who Owns Russia?. Simon & Schuster.
Defense.info. (2025). Geo-Economic Power Shifts: How Tech Elites Are Reshaping the International Order. https://defense.info/global-dynamics/2025/08/geo-economic-power-shifts-how-tech-elites-are-reshaping-the-international-order/
Dickson, B. J. (2016). The Dictator's Dilemma: The Chinese Communist Party's Strategy for Survival. Oxford University Press.
Domhoff, G. W. (2014). Who Rules America? The Triumph of the Corporate Rich (7th ed.). McGraw-Hill.
ECPS. (2025). ECPS Conference 2025 / Panel 8: ‘The People' vs ‘The Elite': A New Global Order?. European Center for Populism Studies. https://www.populismstudies.org/ecps-conference-2025-panel-8-the-people-vs-the-elite-a-new-global-order/
EQx. (2024). Elite Quality Index 2024. University of Bergen.
Freedom House. (2025). Freedom on the Net 2025: The Rise of Digital Authoritarianism.
Gill, S. (1990). American Hegemony and the Trilateral Commission. Cambridge University Press.
Global Trends 2025. (2008). A Transformed World. National Intelligence Council. https://www.atlanticcouncil.org/in-depth-research-reports/report/global-trends-2025-a-transformed-world/
Hawk, D. (Ed.). (2012). The Hidden Gulag: The Lives and Deaths of Those Imprisoned in North Korea's Political Prison Camps (2nd ed.). Committee for Human Rights in North Korea.
Indepnews. (2025). Global Power Elite: Patterns of Influence and Control. https://indepnews.org/en/global-power-elite-patterns-of-influence/
Krueger, A. B. (2012). The Rise and Consequences of Inequality in the United States. White House Council of Economic Advisers.
Lawyer Monthly. (2025). Davos WEF Key Leaders Missing - All You Need to Know. https://www.lawyer-monthly.com/2025/01/davos-the-world-economic-forum-elitism-and-exclusion-in-the-age-of-global-instability/
Meer. (2025). The Global Elite: Power and Influence. https://www.meer.com/en/85275-the-global-elite-power-and-influence
Metz, C. (2025). Genius Makers: The Mavericks Who Brought AI to Google, Facebook, and the World (2025 güncellenmiş baskı). Dutton.
Mills, C. W. (1956). The Power Elite. Oxford University Press.
Mosca, G. (1939). The Ruling Class: Elements of Political Theory. McGraw-Hill.
Pareto, V. (1935). The Mind and Society. Harcourt, Brace.
Scholte, J. A., Verhaegen, S., & Tallberg, J. (2021). Elite Attitudes and the Future of Global Governance. International Affairs, 97(3), 861–882. https://doi.org/10.1093/ia/iiab034
Sutton Trust. (2023). Elitism in Britain. Sutton Trust Report.
United Nations. (2025). World Social Report 2025: The Impact of Inequality. United Nations Department of Economic and Social Affairs.
Valeeva, D. (2022). Where is the Backbone of the Transnational Corporate Elite?. Global Networks, 22(3), 547–563. https://doi.org/10.1111/glob.12309
Wakeling, P., & Savage, M. (2015). Elite Ethnographies: Studying Up or Out?. Sociology, 49(5), 841–855.
World Economic Forum. (2020). Global Social Mobility Index 2020. World Economic Forum.
Zuboff, S. (2019). The Age of Surveillance Capitalism: The Fight for a Human Future at the New Frontier of Power. PublicAffairs.
*Bu içerik serbest gazeteci veya konuk yazarlar tarafından hazırlanmıştır. Bu içerikte yer alan görüş ve ifadeler yazara aittir ve Independent Türkçe'nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.
© The Independentturkish