Pandemi göçmenliğin ne anlama geldiğini değiştirdi

Biz aralarında iki farklı deniz olan üç farklı ülkede yaşayan üç kuşak kadınız ve 2020'ye kadar bunun üzerine çok da düşünmemiştim

Pandemiden sonra göç, önceden olduğu gibi rahat hissettirecek mi?

Bu köşe yazısını yazmaya oturmam 20 dakikamı aldı. Genelde hemen başlarım ama anlaşılan, anneniz aynı odadaysa ve her dakika size sıradan bir soru soruyorsa yazmak zor oluyor. Bir kahve daha ister miyim? Hayır, teşekkürler. Evde hiç Fas kimyonum kaldı mı, yoksa yanıma biraz almak ister miyim? Aslında, evet olur, gibi.

Şikayet ediyormuşum gibi geliyorsa, emin olun etmiyorum: Noel'i evde geçirmenin getirdiği tam ve mutlak mahremiyet eksikliğinden genellikle rahatsız olurum ama bu yıl farklı. Bu yılki Noel olağanüstü çünkü normal hissettiriyor ve öyle. 23 Aralık'ta Londra'dan Fransa'ya uçtum ve 29 Aralık geldiğinde, geri uçmak için can atıyor olacağım.

fazla oku

Bu bölüm, konuyla ilgili referans noktalarını içerir. (Related Nodes field)

Bir göçmen olarak geçen seneye kadar 10 yıl boyunca her Noel'i böyle geçirdim. 23 Aralık 2020'de Londra'daydım ve 29 Aralık'ta yine Londra'daydım. Arada geçen o günlerde birinin isteyebileceği tüm mahremiyete sahiptim. Garip ve üzücüydü.

Bu yıl Fransa'dayım ama henüz her şey normal değil. Annem ve ben gelecek ay ailesini (ailemizi) görmek için Fas'a gidecektik ama ülke hem Britanya'ya hem de Fransa'ya sınırlarını kapattı, dolayısıyla bunu yine ertelememiz gerekecek. Büyükannemi 2019'dan beri görmedim ve onu bir daha ne zaman göreceğimi bilmiyorum.

Biz aralarında iki farklı deniz olan üç farklı ülkede yaşayan üç kuşak kadınız ve 2020'ye kadar bunun üzerine çok da düşünmemiştim. Fransa ve Fas'ta büyüdüm, sonra 17 yaşında, annemin benden önce yaptığını yaptım ve kuzeye, suyun karşısına geçtim. Bir gün kızım olursa Norveç'e ya da İzlanda'ya taşınmak zorunda hissedeceğini varsayıyorum.

Ya da belki de yapmaz. Pandemiden sonra göç, önceden olduğu gibi rahat hissettirecek mi? Sınırlarının ötesine geçemediğimi anlayana kadar Britanya'yı özellikle uzak ya da yabancı bir yer olarak hiç düşünmemiştim. Aylarca bana, aileme, büyükanne ve büyükbabama veya erkek kardeşime bir şey olacağı ve bunun için birlikte olamayacağımız korkusuna kapıldım.

Birdenbire, her zaman yuvadan ayrılma ve kendime başka bir yerde hayat kurma eylemiyle ilişkilendirdiğim özgürlüğün yerini kaçamadığım bir klostrofobi almıştı. Ayrılmaya karar vermiştim ve birden bu kararın bir ağırlığı oldu, beraberinde rahatsız edici sonuçlar getirdi.

Fransa'ya geri taşınmak gibi bir niyetim yok. Londra'da kendime bir hayat kurdum ve orası benim evim. Yine de, oradaki tüm potansiyel göçmenlere ne olacağını merak ediyorum; her zaman bir gün başka bir ülkeye kaçabileceklerini düşünen kişilere.

Pandemi evlerine yakın oldukları için onları mutlu etti mi? Bizi, halihazırda o adımı atmış kişileri izleyip gizlice doğru kararı verdiklerini düşündüler mi? Şimdi göç etmeyi seçmek birkaç yıl öncesine göre çok daha korkutucu geliyor olmalı. Kim yapar bunu?

Bu beni endişelendiriyor çünkü İngiltere'ye taşınmak verdiğim en iyi karardı, annemin Fransa'ya taşınmasıysa var olma sebebim, ki bu da bana olumlu geliyor. Yeni bir ülke, yeni bir kültür, yeni bir dil ve yeni bir yaşam tarzı keşfetmek başka pek az şeyde bulunan bir tatmin getiriyor. Gerçekten, mümkün olduğunca çok kişinin bunu deneyimlemesini umuyorum.

Ayrıca ülkeler de başka yerlerde doğmuş kişileri ağırlayarak daha da zenginleşiyor ve pandemi vurduğunda bu kadar çok ulusun kendi içine çekilmesi beni endişelendirmişti. Dünyanın bir kez daha keşfedilmeye değer bir yer gibi hissettirmesini sağlamak için 2022 hedeflerimizden biri bu olmalı. Aksi takdirde çok fazla neşe ve potansiyel sonsuza kadar kaybolacak.



https://www.independent.co.uk/independentpremium/voices

Independent Türkçe için çeviren: Noyan Öztürk

Bu makale kaynağından aslına sadık kalınarak çevrilmiştir. İfade edilen görüşler Independent Türkçe’nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.

© The Independent

DAHA FAZLA HABER OKU