Paris denilince akla öncelikle Eyfel Kulesi geliyor.
Paris'te rehberlik yaptığım yıllarda Eyfel'e kaç kez çıktığımı hatırlamıyorum.
Ama rehberliğini yaptığım gruplara, herkesin tekrarladığı bilgileri değil de ilk kez benden duyacaklarını anlatmak için hep araştırır, farklı ne bulabilirim diye kütüphanelerin altını üstüne getirirdim.
Fransızların Madame Eyfel olarak adlandırdığı Eyfel Kulesi, sadece Paris'in değil, Fransa'nın da simgesidir.
Fransız Devrimi'nin 100. yılı nedeniyle düzenlenen 1889 Paris Uluslararası Fuarı'nın sembolünü belirlemek için açılan yarışmaya katılan projelerin arasından seçilen Eyfel, adını mühendisi Gustav Eyfel'den (Eiffel) alır.
Daha önce yaptığı demir-çelik köprü, viyadük ve binalarla tanınan Eyfel, inşaatına 1887'de başladığı Kule'yi 2 yıl, 2 ay, 5 gün gibi kısa bir sürede, 1889'da bitirir.
Gustav Eyfel 3 katlı Kule'nin son katına kendisi için bir de daire yapar.
İnşaatı tamamlandığında yüksekliği 300 metre olan Eyfel, daha sonra eklenen televizyon vericisi, meteoroloji platformu ve ışığı 80 kilometreden görülebilen fener bölümüyle 324 metreye ulaşmıştır.
Almanlar karşında 1870'te uğranılan askeri yenilginin moral bozukluğundan kurtulamayan Fransızlar için Eyfel Kulesi, bir fuar sembolü olmanın çok ötesine geçmiş, kırılan gururlarını onaran milli simgeye dönüşmüştür.
Çünkü Fransız halkı bu kuleyi, bayraklarını 300 metrede dalgalandıran bir direk olarak görmektedir.
Onlara göre Fransa, bayrağı dünyanın en yüksek direğine çekilmiş bir ülkedir artık.
Aslında, 10 yıllık bir süre için yapılan Eyfel'i, 1909'da yıkılmaktan, önce Fransızların milli gururu, sonra da 1901'den itibaren uzun mesafeli askeri haberleşme için kullanılması kurtarmıştır.
Eyfel, yıllar sonra bir kez daha yıkılma tehlikesiyle karşı karşıya kalır.
İkinci Dünya Savaşı tüm hızıyla sürerken, Sovyetler Birliği topraklarında Alman orduları zor durumdadır.
Kızıl Ordu karşısında çok fazla tank, top ve motorlu araç kaybeden Almanlar, silah fabrikalarının gereksinimi olan hammaddelerin geldiği yolların müttefikler tarafından kapatılması nedeniyle de sıkıntıya düşmüştür.
Bunun üzerine Almanya, işgal altında tuttuğu ülkelerden, demir çelik başta olmak üzere tüm metalleri toplamaya karar verir.
İşte bu sırada, Alman işgalindeki Paris'e beklenmedik bir misafir gelir.
Bir Nazi subayı, gece yarısı yatağından kaldırdığı Paris Belediye Başkanı'ndan, Eyfel'e ait tüm bilgileri içeren dosyaları yanına almasını ister.
Daha sonra Eyfel'e götürülen belediye başkanını burada bir sürpriz beklemektedir.
Hitler, beraberindeki bir grup subayla Eyfel Kulesi'ne çıkmaktadır.
Kısa süren ziyaretin ardından Alman karargahına dönen grup, belediye başkanını dışarıda bırakarak toplantı salonuna geçer.
Birkaç saat sonra dışarı çıkan bir Alman general, Başkanı yanına çağırır ve "Gidip rahatça uyuyabilirsin, Eyfel kurtuldu" der.
Hitler'i karşısında bulmanın şaşkınlığını üzerinden atamayan belediye başkanı, uykusuz geçen gecenin ardından sabah soluğu Alman karargâhında alır.
Doğruca gece konuştuğu generalin makamına çıkan başkan, Hitler'in Eyfel ziyaretinin nedenini sorar.
Hitlerin derdinin, bir demir yığını olarak gördüğü Eyfel Kulesi'ni söktürüp tank ve top yaptırmak olduğunu öğrenince şaşkınlığı iyice artar.
General, Eyfel'in sökülmesi için gereken sürenin çok uzun olacağını ve elde edilecek demirden beklenen miktarda silah üretilemeyeceğini mühendislerin yaptığı hesapların ortaya koyduğunu anlatır.
İşte bu yüzden Hitler'in projeden vazgeçtiğini söyleyince, başkan derin bir nefes alır.
Eyfel gerçekten ucuz kurtulmuştur.
Teknoloji geliştikçe Kule'nin işlevi de artmıştır.
1916'da Eyfel Kulesi'nden okyanus aşırı kablosuz telefon görüşmesi gerçekleştirilmiştir.
1918'de radyo yayını yapılan Eyfel'e, 1957'de televizyon vericisi kurulmuştur.
Son katından 67 kilometrelik bir görüş mesafesine ulaşılabilen Eyfel Kulesi'nin toplam ağırlığı, 7 bin 300 tonu demir olmak üzere 10 bin 100 tondur.
Kapladığı alanda, santimetre kareye 4,5 kilo basınç yapan Eyfel'in yapımında kullanılan 18 bin 38 metal parça, 2 milyon 500 bin vidayla birleştirilmiştir.
fazla oku
Bu bölüm, konuyla ilgili referans noktalarını içerir. (Related Nodes field)
Eyfel, her 7 yılda bir, paslanmaya karşı özel hazırlanmış 50 ton boya ile boyanıyor.
4 ayağındaki asansörlerin yanı sıra üçüncü kata kadar 1652 basamakla çıkılan Eyfel Kulesi'nin 4 cephesine 72 bilim adamının adı yazılmıştır.
Eyfel Kulesinde, inşa sürecinin başlangıcı 1887'den günümüze kadar yaklaşık 400 kişi çeşitli nedenlerle hayatını kaybetti.
Bu sayıya Eyfel'den atlayıp intihar edenler ve inşa sürecindeki kazalarda ölenler de dahil.
İntihar edenlerin arasında 1 Türk vatandaşı da var.
Eyfel'deki en ilginç ölümlerden biri Şubat 1912 yılında meydana geldi.
Havacılığa meraklı bir terzi, kendi icadı olan ceket şeklindeki paraşütle Eyfel Kulesi'nden atladı.
Ancak paraşütü açılmayınca yere çakılıp öldü.
Son olarak ziyaretçi sayısını vererek yazıyı sonlandıralım.
Her yıl 5,5 milyonu yabancı turist olmak üzere yaklaşık 7 milyon kişi Eyfel Kulesi'ni ziyaret ediyor.
*Bu içerik serbest gazeteci veya konuk yazarlar tarafından hazırlanmıştır. Bu içerikte yer alan görüş ve ifadeler yazara aittir ve Independent Türkçe'nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.
© The Independentturkish
