'Anayasa temel' kavramı, örneğin anayasanın doğasında olduğu gibi, hukuk kurallarını temsil edip etmediği veya hukuk dışı başka 'siyasi' kavramlara sahip olup olmadığı konusundaki hukuki ihtilafın ışığında ve bütünleşik bir anayasayı veya onun bir parçasını temsil eder.

Bu eski ve yeniden ortaya çıkan anlaşmazlığın ışığında, Temsilciler Meclisi'ni ve devleti yeni bir anlaşmazlığa, 'anayasal temele' taşıdık.

Libya'daki Temsilciler Meclisi ve Devlet Yüksek Konseyi, mümkün olduğu kadar uzun süre iktidarda kalmayı sağlamak için aralarındaki anlaşmazlığın devam etmesi konusunda anlaşmaya varma konusunda rol alışverişinde bulunuyor.

Anlaşmazlıklarında uzlaştıkları en önemli nokta ise seçime gidilmesi durumunda ülkedeki iki sefil siyasi ve yasama organı için sonun başlangıcı olacak olan seçimlere gitme olasılığını garanti eden bir anlaşmanın olmaması.

Yaklaşık 10 yıldır iktidarda olan ikili, anlaşmazlıkta anlaşmaktan ve krizi uzatmaktan başka bir şey yapmıyor.

Libya krizini kalıcı bir 'anlaşmazlığa' ya da sözde 'anayasal temel' konusunda nadir görülen bir 'uzlaşmaya' indirgemek, Libya'daki krizin doğası ve gerçekliği konusunda gerçek bir yanılgıdır.

Kriz, anavatanın sınırlarıyla belirlenmiş bir coğrafyaya sahip ulusal bir devlette barış içinde yaşamak isteyenler ile IŞİD'in bir kopyası olarak Tora Bora mağaralarının tozuyla, suikastlarla, cinayetlerle, büyücülükle ve katliamlarla tatlandırılmış bir devlet isteyenler arasındaki gerçek bir anlaşmazlıktan kaynaklanan kimliklerin çoğulluğuyla birleşiyor.

Libya'daki anlaşmazlık ulusal kimliğin çelişkileri arasındaydı. Siyasal İslam'ın manevi babaları, Libya'da paralı askerleri ve yabancı savaşçıları güçlendirmekten başka seçenekleri olmadığını anladıktan sonra, siyasal İslam onları güçlendirmek ve vatanseverleri sindirmek için paralı askerleri ve yabancı savaşçıları Libya'ya getirdi ve gerçekten olan buydu.

İster 'Şubatçı', ister 'Eylülcü', hatta federalist olsun, Libya'daki vatanseverlerin hepsini birleştiren noktaları var.

Aralarında yakınsama yapmak mümkündür, çünkü aralarındaki anlaşmazlık, ister bireysel otoriteyle (mutlak merkezi), ister kısmi bir merkezi otoriteyle veya üç tarihi bölge arasında federal bir otoriteyle olsun, ülkenin nasıl yönetileceği konusundaki anlaşmazlığı aşamaz.

Parlamentonun 200 maddelik bir anayasal 'temel' üzerinde anlaşması, siyasi ve hukuki bir bidattir.

Devlet Yüksek Konseyi'nin sunduğu anayasal temel taslağı, kartları karıştırmak ve birçok siyasi parti tarafından reddedilen anayasa taslağının bir kopyası olan 'anayasal temel' üzerinden askıda kalan anayasa tasarısını geçirmeye yönelik kötü niyetli bir girişimdir.

Bunu 'anayasal temel' aldatmacasıyla yeniden üretmek, Libya'da kılavuz devletinin çekirdeğini oluşturacak 'teokratik' bir devlet üretme peşinde olan siyasal İslam'ın, özellikle de Müslüman Kardeşler (İhvan-ı Müslimin) grubunun girişimlerinden yalnızca biridir.

Bu eylem, Libya mahallesinde korkunç bir düşüşe tanık olan ve Mısır ile Tunus'ta devam eden girişimlerde bulunan örgütün emelleriyle kesişiyor.

Bu, küresel örgütte, zayıf fikirlileri ve sabotajcıları komplo kurmak ve satın almak için Libya'nın parasını kullanarak kendi mahallesinde kaybedilen egemenliği geri getirme noktasında Libya'da rehber devleti kurmaya çalışmasına neden oldu.
 

Libya'daki kriz, Temsilciler Meclisi ile devlet arasında 'anayasal temel' bidati konusunda uydurulmuş bir 'anlaşmazlıktan' daha büyük.

Dahası köklü ve dış müdahalelerle kartlar karıştırılırken, yasama ve yürütme erklerinin başında oturan siyasetçilerin yüzlerini görmekten bıkmış basit insanların kafası karışmış ve şaşkın durumda.

Anlaşmazlığın devam etmesi, sıfıra dönüş ve vesayet durumunun devam etmesi ve Libya'da bir çözüm görme konusundaki uluslararası anlaşmazlığın devam etmesi ile eşdeğerdir ve bunların tümü, krizi çözmek için herhangi bir yerel Libya-Libya mutabakatını engellemektedir.

Çözümün anahtarı 'anayasal temel' mi olacak?

Sanmıyorum çünkü bu, iki üç şekilde yorumlanabilecek cümlelerin ve abartılı paragrafların hâkim olduğu bir temel.

Hatta taslak anayasal temel, bazıları zamanla kaybolan yerel lehçeler pahasına, Libya nüfusunun çoğunluğu için bir kimlik ve dil olan Arap dilini oluşturan Libya'nın tarihi Arapçasını ortadan kaldırdı.

 

 

*Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Independent Türkçe'nin editöryal politikasını yansıtmayabilir. 

Independent Türkçe için çeviren: Asasmedia

Şarku'l Avsat