Bekarlık hastayken daha farklı vuruyor

Toplum romantik aşkı öncelemek yerine platonik aşkla aynı değeri verseydi işler ne kadar farklı olurdu merak ediyorum

Hasta olmak sizi hem zihinsel hem de fiziksel açıdan en savunmasız halinizde bırakıyor (Unsplash)

Sanırım bir şeylerin biraz tuhaf olduğunu, kafamda bir kaseyle tempolu yürümeye başladığım anda anladım. Ya da telefonumda taç giyme törenini mutlak yalnızlıkla izlerken "Ah, Katy Perry!" diye ciyakladığım an da olabilir. Veya gözlerim kapalıyken etrafımdaki çeşitli şeyleri çizmeye başladığım an. Aslında bunu bir arkadaşım önermişti.

Plan bu değildi. Esasen o hafta sonu için planım taç giyme törenini tamamen görmezden gelip 15 arkadaşımla bir düğün öncesi kadın eğlencesi için İrlanda'ya gitmekti. Ancak bunun yerine amansız bir ateş ve bir takım tehlikeli kan testi sonuçları halen tam net olmayan sebeplerden hastaneye yatırılmamı gerektirdi. Daha sonra 72 saatlik sağlık kaygısı, panik ataklar ve çeşitli varoluşsal krizler geldi.

Katy Perry'yi sevmem bile.

fazla oku

Bu bölüm, konuyla ilgili referans noktalarını içerir. (Related Nodes field)

Hasta olmak sizi hem zihinsel hem de fiziksel açıdan en savunmasız halinizde bırakıyor. Hastalık hastası biri olarak en küçük rahatsızlıklarla bile başa çıkmakta iyi değilim: Burnum bir kereliğine akarsa Lemsip (soğuk algınlığı ve grip ilacı -ed.n.) stokluyorum. Ama bu seferki birkaç nedenden dolayı farklıydı.

Birincisi çocukluğumdan bu yana ilk kez geceyi hastanede geçirdim. İkincisi, hiç bu kadar ağır semptomlarım olmamıştı (ateşim 5 gün boyunca 39,9 dereceydi) ya da aile hekimim derhal acile gitmem gerektiğini hiç söylememişti. Üçüncüsüyse, bekarım.

Biliyorum bu kulağa saçma gelebilir. Ama 29 yaşımda, arkadaş grubumda ciddi ilişkisi olmayan az sayıda kişiden biriyim. Herkes her zamankinden daha meşgul, kariyerinde aşama kaydediyor, evleniyor, çocuk sahibi oluyor vb. Çok heyecanlı! Ama bu, böyle anlarda, kime güvenmeniz gerektiğini bilmenizin zor olduğu anlamına geliyor.

Elbette insanlar imkanlar elverdiğinde telefon açabilir ve mesaj atabilir, birbirlerini kontrol edebilir ve ruh halini iyileştirmek için az biraz dedikodu yapıp önemsiz bilgiler paylaşabilir, bunların hepsi birer can simidi olabilir. Ancak iş o noktaya geldiğinde, yetişkin olarak sizin acil durumunuzda gerçekten sınırların ötesine geçecek tek kişi muhtemelen sevgiliniz veya aileniz olacaktır. Bu özellikle herhangi birini itham etmiyor, sadece gerçeği yansıtıyor.

Bir partner yanınızdan ayrılmayacak, geceyi birlikte geçirmeyi önerecek ve size yiyecek getirecektir. En azından roller tersine dönseydi ben böyle yapardım. Bunu bir arkadaştan her zaman beklemek doğru olmaz. Ben rahatsızken her ikisi de bana harika davranan, benimle aynı kentte yaşayan bir ebeveyne ve üvey ebeveyne sahip olduğum için inanılmaz şanslıyım. Fakat o zaman dahi aşırı bel bağlamak yük oluyormuş gibi hissettirebilir, özellikle de acil durum, sağlıktan kaynaklanan her korkunun yapabileceği gibi onları kötü etkilediğinde.

O hastanede geçirdiğim üç gün ve iki gece ciddi bir uyanış sağladı. Üstelik sadece zar zor uyuduğum için değil. Kültürümüzün, yokluğu sizi gerçekten yarım bir insan, sanki anlamlı bir yaşamın sadece bir kısmına sahipmişsiniz gibi hissettiren bu gibi durumlarda "diğer yarımızı" bulmaya nasıl bu kadar çok önem atfettiğini anlamamı sağladı.

Bunun doğru olmadığını biliyorum. Bekarlığın faydalarına ve ister partnerle ister partnersiz kendi kendinize iyi olmayı öğrenmenin önemine dair kapsamlı yazılar kaleme aldım. Ancak hastanedeki o dönemle ilgili bir şey, tüm bunların bir şekilde ulaşılamaz görünmesine yol açtı. Toplum platonik aşk yerine romantik aşkı öncelemek yerine bu ikisine eşit değer verseydi işler ne kadar farklı olurdu merak ediyorum.

Olumlu yalnızlık için ne isterseniz deyin, yine de romantizm ve birliktelik her şeyden daha çok değer görüyor. Sadece Instagram'a bir göz atın: En çok beğeni alan gönderiler neler? Nişan duyuruları. Düğünler. Gebelikler. Bebekler.

Açık olmak gerekirse, iyileşiyorum. Bendeki sorun neyse artık düzeldiği, son kan testi sonuçlarımda da görünüyor. Yine de o hastane yatağında, çoğunlukla sabahın üçündeki uykusuz hezeyan dönemleri sonrası aklıma gelen düşünceler halen kafamda dolanıyor.

Herkesin kriz anında arayacağı ebeveynleri yok. Ben onlara sahip olduğum için minnettarım. Toplumun romantik aşkı her şeyin üzerinde tutma şeklini değiştiremesem de kesinlikle kendi önceliklerimi ayarlayabilirim. Taburcu olduğumdan beri yaptığım şey tam olarak bu.



https://www.independent.co.uk/voices

Independent Türkçe için çeviren: Kerim Çelik

Bu makale kaynağından aslına sadık kalınarak çevrilmiştir. İfade edilen görüşler Independent Türkçe’nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.

© The Independent

DAHA FAZLA HABER OKU