İsrail'le uğraşmada iki farklı örnek

Orantısız saldırıları ve şiddetli savaşlarıyla İsrail devleti, bizi zaman zaman bir ruh halinden başka bir ruh haline taşıyor

Yahudi-Arap ortaklığı için Tel Aviv'deki Habima Meydanı'nda Yahudi-Arap ortaklığı için gösteri,  22 Mayıs 2021 / Fotoğraf: Oren Ziv

Biz İsrailliler, başkasına değil de kendimize, ihtiyaçlarımıza ve çıkarlarımıza uygun gerçeği dayatabildiğimiz zamanın sona ermesini hala reddediyoruz.

(Roman Yazarı David Grossman)

 

Savaş, sadece savaşın efendileri… Binyamin Netanyahu için iyidir. Fakat savaş, iki halk için de kötüdür. Gazze ve İsrail'de siviller var. Onları korku çemberinin dışında tutmalıyız.

(Ortak Arap Listesi Bloku Lideri Eymen Odeh)

 

Yahudilerin ve Arapların siyasette de iş birliği yapabileceğini hissetmeye başladığımız bir zamanda şiddetin patlak vermesi tesadüf değildir. Bu vizyonu parçalamak isteyenler var. Korkutmaya, provokasyon ve şiddet çıkarmaya devam etmek istediler.

Fakat biz, burada bu akşam onlara 'artık yeter' diyoruz. Şu an İsrail'de nefreti teşvik etmeyen, provokasyon çıkarmayan ve Yahudiler ile Arapları ayırmayan farklı bir hükümet kurabiliriz ve kurmalıyız da.

(Meretz Partisi milletvekili ve eski lideri Tamar Zandberg)

 

İsrail'de yaşayan Filistinli bir vatandaş olarak gelenekselleşmiş ayrımcılığa, polis şiddetine, siyasi tutuklamalara ve sınırlı vatandaşlığa geri dönmek istemiyorum. Trendeyken annemden gelen aramayı Arapça yanıtlamaktan çekindiğim yaşama geri dönmeyi reddediyorum. Arapça benim dilim. Arapça, bu yerin dillerinden birisidir. İnsanların Arapça konuşmaktan çekindiği rutin hayata dönmeye niyetim yok.

(Sally Abed, "Birlikte Duruyoruz" hareketinde aktivist)

 

Son 7 yıldır liderlerimiz, siyasi çözüm için hiçbir şey yapmadı. Normal bir hayat yaşıyormuşuz hissine kapılmışken bu 7 yılda bize ümitsizlik dışında hiçbir şey sunulmadı. Bizden kafalarımızı kuma gömüp mevcut durumun iyi ve normal olduğunu düşünmemizi istediler. Fakat askeri diktatörlükte, boğucu kuşatmada ve bölgede uygulanan ırkçı ayrımcılıkta hiçbir şey normal değildir.

(Ariel Bernstein, "Sessizliği Boz" hareketinde aktivist)

 

Yukarıdaki satırlar, birkaç gün önce Tel Aviv'de meydana gelen bir gösteri sırasında yapılan konuşmalardır.

Bu gösteri, İsrail'in işgal politikalarını, ırkçılığını ve aynı zamanda savaş yoluyla anlaşmazlıkları çözme ilkesini kınayan Yahudiler ve Arapları bir araya getirdi.

Gösteride binlerce insan vardı. Bu gösteriyi "Birlikte Duruyoruz" ve "Sessizliği Boz" grupları organize etti. Bu gösterinin dışında başka gösteriler de vardı. Ancak belki de en büyüğü buydu.

Bu ve benzeri gösterilerin ifade ettiği ruh, İsrail'in ne kadar çirkin ve zalim olduğunu ve değiştirilmesi gerektiğini söylüyor. Yine bu ruh, şiddetin faydalı olmadığını dile getiriyor:

İsrail'i değiştirme ve Filistinlilere haklarını verme.
 

fazla oku

Bu bölüm, konuyla ilgili referans noktalarını içerir. (Related Nodes field)

Bu, İsrail kamuoyunun iyi olduğu anlamına gelmiyor. İsrail kamuoyu çok kötü durumda. Bunun arkasında yatan sebepler malum. Ancak bu durum, iki anlama geliyor:

İlki: Bu gösterinin ruhu, uluslararası kamuoyunun Filistin lehine gördüğü dönüşümleri tek başına -en azından prensip olarak- sağlayamaz. Yine olası ve adil bir çözümü tesis edemez. Örneğin ABD Demokrat Parti içerisinde yaşananlar, bu tür bir ruhla etkileşim halinde.

İkincisi: Tel Aviv protestosunun gösterdiği hassasiyetteki ve İsrail kamuoyundaki zayıflık, Filistinliler için fiili bir kazanç değildir. Bu, sadece çözümün gerçekleşmesinin önünde duran sorunu açıklamaktır. Öyle ki kolay çözümlere kapılmak yerine bu sorunun üzerinde düşünmek gerekiyor.


Şu an içimizde yayılan diğer ruhun doğası ise yukarıdaki iki durumu pekiştirmektedir. Bu ruh, alternatif olamaz ve alternatif olması için de fiili bir çaba harcayamaz.

Bu ruhun taraftarlarının zafer ilan etmesinin bazı sonuçlarını hızlı bir şekilde gözden geçirelim:

İran'a yeniden teşekkür ve Ziyad en-Nahale'nin "Şehit komutan Kasım Süleymani, bu ana tanıklık etmek için aramızda değil" diyerek duyduğu özlem.

Yıkılan Gazze'de Hamas'ın askeri gösterisi. Beyrut'taki Suriye Sosyal Milliyetçi Partisi'nin zaferi kutlamak için yaptığı askeri gösteri.


Bu öyle bir hassasiyettir ki bu ruhun taraftarlarının gündeminde uluslararası kamuoyuna hitap etmek ve uluslararası kamuoyundaki dönüşümlerle etkileşim halinde olmak mevcut değil.

Beşerî kayıplar ve ekonomik parçalanma bunların hesaplarında yok. İsrail'i yok etmekten bahsetmek, sadece Saddam Hüseyin tarzı bir yöntemdir.  

Nükleer silah dahil askeri ve ekonomik birlikler ve uluslararası gruplar onları durdurmuyor. 1948 Filistin'ini geri getirmeye yönelik analizler, 73 yıldır ekonomik, kültürel ve politik ayrılığı görmüyor.

Tek başına irade, dağa hareket et diyor. O da hareket ediyor.

Kardeşlerin ve dostların sadece tek bir durumda (kendi toplumlarına şiddetle üstün gelmek) ciddi olduklarını telkin etmek yeterli değildir.

Fetih'in ve Filistin Ulusal Kurtuluş Örgütü'nün başını koparmak, öncelikler listesinin başındadır. 3 gün önce Suriye Sosyal Milliyetçi Partisi'nin bizi uyardığına göre diğer başlar da sırasını bekliyor.

Fakat onlar sadece tek bir şey biliyor: İsrail, duygularımızı kontrol ediyor.

Mademki düşüncelerimizle duygularımız büyük ölçüde kontrol ediliyor, İsrail'in o fikirler üzerinde büyük bir rolü olduğu söylenebilir.

Orantısız saldırıları ve şiddetli savaşlarıyla İsrail devleti, bizi zaman zaman bir ruh halinden başka bir ruh haline taşıyor.

Zafer kazananlar, şunu iddia ediyor: İsrail olduğu sürece sağa sola meyletmeye ve gökyüzünü uçmaktan yorulmayan fillere açmaya hakkımız var.

 

 

*Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Independent Türkçe’nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.

Independent Türkçe için çeviren: Harun Yılmaz

Şarku'l Avsat

© The Independentturkish

DAHA FAZLA HABER OKU