İtalyanların başta savaş gemisi olarak tasarladığı, İkinci Dünya Savaşı'nın sona ermesinin akabinde Türkiye'den gelen talep üzerine bir gecede şehir hatları vapuru formuna dönüştürülen Paşabahçe Gemisi 1952'de inşa edildi.
İstanbul'a getirildikten sonra 58 yıl boyunca -başta Adalar ve Yalova hattında olmak üzere- hizmet verdi. Kimi Adalıların en sevdiği, görünce en mutlu olduğu vapur haline geldi.
Fakat 2010 yılında filodan çıkarıldı, 2020 yılında ise söküm ihalesine gideceği haberleri yapıldı. Bu güzide vapura dair hatıraları olan insanlar, gidişata çok üzüldüler.
Kendisini Paşabahçe'nin kurtarılmasına adayan Büyükada doğumlu gazeteci Adil Bali, 2017 yılında change.org üzerinden bir imza kampanyası başlattı.
Sonuç alamayıp, söküm ihalesini duyunca kampanyayı yeniden güncelledi. Pes etmedi.
Bali, imza kampanyası hakkında şu açıklamada bulundu:
Paşabahçe Vapuru, Şehir Hatları İşletmesi'nin Amiral Gemisidir. İstanbul'un hafızasıdır. Çünkü Paşabahçe Vapuru'nun Beykoz İskelesinde çürümesini görmek İstanbul'un deniz ulaşımının güvenini sarsar.
1830'lu yıllarda Şirket-i Hayriye ile birlikte sandaldan vapura geçen bir vizyon İstanbul'un ulaşımını motorlara bırakmamalı. Bunun için Paşabahçe Vapuru'nun tekrar hizmete sokulması denizlerde yüzmesi, iskelelerde görülmesi, Şehir Hatları İşletmesinin moral gücünü eskisi gibi sağlayacaktır.
Şehir Hatları İşletmesinin vapurlara dönme isteğinin bir göstergesi olacaktır. Kısaca Paşabahçe Vapuru Şehir Hatları İşletmesinin amiral gemisidir. Vapur tekrar onarılarak hizmet alınmalıdır. İmza kampanyamızı dikkatinize sunarak bu isteğin yerine getirilmesini talep ve arz ederim.
Adil Bali öncülüğünde başlatılan kampanya ve uzun bürokratik girişimler sayesinde Haliç Tersanesi'nde restorasyona alınan tarihi tescilli Paşabahçe Vapuru, 1 Eylül 2022'de, 70 yaşında yeniden mavi sulara döndü.
Günde birer kez Büyükada-Heybeliada-Kabataş ve Kabataş-Heybeliada-Büyükada ekspres seferlerini yapması kararlaştırıldı.
Peki, efsane Paşabahçe Vapuru'na kavuşan, bu vapurla ilgili anıları olan insanlar neler hissetti?
Eski Büyükadalılardan Jan Bozacıyan şöyle konuştu:
8-9 yaşlarındaydım. Kabataş'tan ailemle binerdik. Özellikle cuma akşamları adaya gelmenin sevinciyle yol o kadar çabuk biterdi ki, anlamazdım saatin geçtiğini. Babam ve amcam yukarıda büfede votkalarını yudumlarken yanındaki mezeleri yerdim, boyum büfenin taburelerine yetmezdi. Sonrasında büyüdük, okula başladım. Gemide herkes birbirini tanır, selamlaşır konuşurdu. Paşabahçe'nin kaptanları o kadar iyi insanlardı ki. Gemiye koşan geç kalmış hiç kimseyi almadan gitmezlerdi. Tekrar sefere başladığında ilk binenlerdenim, aynı gün bindim vapura. Hem sevinci hem hüznü bir arada yaşadım. Emeği geçen herkese çok teşekkürler.
Sevtap Güngör:
Adalı olmak ayrıcalıktır. Adalarımıza gelip giderken en keyif aldığım anlar vapur seyahatlerimde geçmiştir. Paşabahçe Vapuru'nda dostlarla hep aynı yerde oturup kahve içerken sohbetlerimiz, tanıdık yüzlerle merhabalaşmalarımız anılarda kalmıştı. Şimdi o keyifli yolculukları Paşabahçe Vapuru'muza kavuşarak yeniden yaşayacak olmaktan tarifsiz mutluluk duyuyorum. Sevgi dolu güzel anılar biriktirmek dileğiyle çok teşekkürler.
Katmer Şölen:
Genç kızken onunla Yalova İstanbul'a çok gittim, görkemli bir vapurdu. Babaannemle Yalova'ya pazara giderdik, vapurda manzarayı seyrederdim. Kendine has bir ahşap kokusu vardı, yağ gibi kayardı suyun üstünde. Makineleri çok güçlüydü. Saat beşte düdüğünü öttürür ve usulca geriye doğru denize dalardı adaya gitmek üzere. Çok güzel hatıralardı. İyi ki aramıza döndü, çok mutluyum.
Ve Marta Aker:
İstanbul-Adalar arası yapılmış olan deniz seyahatiyle ilgili en güzel, en konforlu, mutluluk verebilen bir gemi. Ne yapıp edip, yaşıma ve durumuma rağmen, muhakkak o Paşabahçe'yle son bir yolculuk yapmak isterdim!
Esasen bu vapurun geri dönüş hikayesi, deniz ulaşımının ve vapurların artırılması vizyonu ile de uyum gösteriyor.
Vapurlar ayrıca, estetik görünüşleri sayesinde yabancı turistlerin de dikkatini cezbediyor.
Yurt dışında İstanbul'u tanıtan pek çok broşürde yer alıyor, Türkiye'nin prestijine eşsiz bir katkı sağlıyor.
Vapurların sayısını ve sefer miktarlarını azaltıp, yerlerine kâr ve ticaret uğruna başka alternatifleri getirmek, bu prestiji yerle bir eder.
Amsterdam kanallarında süzülerek yüzen bir bot ne ise, Venedik için gondol ne ise, Londra için Routemaster ne ise, İstanbul için de vapur odur.
Dolayısıyla vapurlara sahip çıkmak lazım.
*Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Independent Türkçe'nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.
© The Independentturkish
