Hem Suriye hem de Libya'daki savaş yaklaşık 12 yıl sürdü. Buna rağmen iki ülke sınırları içinde kaldı.

Oysa bazılarının çok uzak bulduğu Ukrayna-Rusya savaşı, aslında bizi kendi bölgemizdeki çatışmalardan daha fazla etkiliyor.

Ukrayna, henüz başlangıç aşamasında bir krizdir. İlgili büyük ülkeler arasındaki anlaşmazlığın artan komplikasyonları ile yıllarca uzayabilir ve coğrafi olarak genişleyebilir.

Bu savaş, bir varil petrolün fiyatını kırk dolardan yüz doların üzerine çıkardı, doğalgaz faturasını üçe katladı ve dünya nüfusunun yarısını ekmeğini kesmekle tehdit ediyor.

Politik olarak savaş, uluslararası durumun yeniden hesaplanmasına ve değiştirilmesine, ABD'nin İran'a karşı tutumunun tersine çevrilmesine, nükleer anlaşmadan geri çekilmesine ve Washington'ın en büyük petrol kaynağı olan Suudi Arabistan'a dönmesine katkıda bulundu.

Ukrayna nedeniyle, Rus kuvvetleri daha sonra bir İran çiftliğine dönüşebilecek Suriye'den çekiliyor.

Ayrıca bu, yeni Arap-İsrail bölgesel savunma politikaları anlamına gelebilir. Ukrayna krizi, kimyasal ve biyolojik silahların rolünü yeniledi. Nükleer bombaların sınırları ve kullanımları hakkında tartışmaları başlattı.

Bunlar, Ukrayna topraklarında Batı ve Rus eksenlerinin savaşının yansımalarıdır ve kriz tırmanıyor.

Mesafeye rağmen bölgede savaş rüzgarları esti. Petrol fiyatları yükseldi, bölgedeki bazı ülkelerin milli gelirleri arttı ve diğerlerinin borçları ikiye katlandı.

En büyük etki savaş alanı olan Avrupa üzerinde olmaya devam ediyor. Avrupa, savunma politikalarını ve stratejik ilişkilerini yeniden gözden geçirmeye zorlayan eşi görülmemiş bir süreçten geçiyor.

Almanya Başbakanı Olaf Scholz, Rus işgalinin Berlin'i ulusal güvenliğini yeniden düşünmeye sevk ettiğini, 'Rusya'nın enerji bağımlılığından çıkmak için ilerlemeleri gerektiğini' ve ülkesinin artık Baltık ülkelerinin NATO'ya girişini desteklediğini söyledi.

Berlin Duvarı'nın ve komünist Doğu Alman rejiminin otuz yıl önce yıkılmasından bu yana, Moskova korkusunun sonu olarak görülen Berlin'in tutumundaki bu değişiklik, bu yılın şubat ayına kadar dikkate alınmadı.

Almanlar, Komünist rejimin ve yayılmacı emellerinin güneşinin batmasına rağmen, Rusya'yı değişmeyen bir tehdit olarak gören ABD'nin aksine, Avrupa'nın güvenliğini sağlamak için Rusya ile uzlaşma ve ekonomik ilişkilere bahis yapma fikrine daha bağlıydı.

Eski ABD Başkanı Donald Trump'ın, eski Alman lider Angela Merkel de dahil olmak üzere Avrupalı ​​liderlerle çevrili, NATO'nun rolü konusundaki istişareler sırasında çekilmiş konuşan bir fotoğrafı var.

ABD'liler, Almanya'yı ve genel olarak Avrupa Birliği'ni ikinci Rus doğalgaz boru hattı konusunda uyarıyor ve buna güvenmenin kendilerini, Avrupa'yı ve NATO'yu riske atacağını söylüyorlardı.
 

Amerikan kehaneti sahada gerçekleşti ve Rusya Ukrayna'yı işgal etmeden önce gazını kesti. Rusya'nın gaz ihracatı savaşın ana araçları arasına girdi.

Avrupa gaz satın alarak Ukrayna'daki Rus savaş operasyonlarını finanse etmeye zorlanıyor.

Bu krizin doğasını hesaba katmalıyız, bu iki uluslararası kutup arasındaki bir çatışma ve bütün göstergeler, krizin süreceğini ve daha da derinleşeceğini gösteriyor.

Her iki taraf; NATO ve Ruslar, her ikisi de geri çekilmemekte ısrar ediyor. Moskova bu hafta ısrarını artırarak, savaşın kendi güvenliği için gerekli gördüğü hedeflerine ulaşılıncaya kadar devam edeceğini ilan etti. Bu ise yıllarca sürecek bir kriz olduğu anlamına geliyor.

İki taraf, her ülkenin hangi tarafa yöneldiğine bakılmaksızın, yüksek siyasi, ekonomik ve güvenlik maliyete neden olacak, destekleyecekleri taraf konusunda net pozisyonlar benimsemeleri için bölge ülkeleri üzerinde muazzam bir baskı uyguluyor.

Pozisyonların hesaplandığı ve ülkelerin diğer tarafla olan ilişkileri nedeniyle cezalandırıldığı Soğuk Savaş döneminde de durum böyleydi.

 

 

*Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Independent Türkçe'nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.

Independent Türkçe için çeviren: Sema Sevil

Şarku'l Avsat