Bireysel kaygılar ön plana çıktı. Öte yandan, statü, roller ve özelliklerdeki gerileme açısından, kelimenin ve kavramın toplumsal ve simgesel anlamında ailenin bir kurum olarak bildiğini ve tanımladığını ihmal ettik.

Ailenin genel sosyal yapıdaki ana birim olduğunu ve sosyal yapının ilk hücresi olduğunu hatırlamanın önemli olduğunu düşünüyorum.

Bireyin semboller, kültür, yaşam tarzı, sınıflandırma modelleri ve değerlerden aldığı ve bir diğer bireye aktarıldığı sosyalleşme işlevinin de hatırlanması önemlidir.

Bireyin doğa aşamasından kültür aşamasına geçmesi için gerekli olan toplumsallaşma işlevinden bahsederken, ailenin salt işlevsel anlamda insan için vazgeçilmez bir kurum olduğunu zımnen ve açıkça kabul ediyoruz.

Kuşkusuz, bireyin statüsünü korumaya ve onu toplumsal kurumların kaçınılmazlığına ve hegemonyasına karşı savunmaya dayanan modernite felsefesinin kendisi, ailenin statüsüne yönelik ilk tarihsel darbeyi temsil etmiştir.

Ayrıca, bu darbe aşamalıydı ve hala aynı tekniği benimsiyor. Bu çok anlaşılır bir durumdur çünkü özellikle kültürel değişim zaman alır.

Aile mefhumunun gerilemesi, biçim, işlev ve statüde yaşadığı dönüşümlerin aksine geleneksel yapılara sahip geleneksel bir toplumdan modern bir topluma geçiş sürecinde yankılarını ve tezahürlerini buluyoruz.

Bir başka deyişle aile, toplumun geleneksel, tarihsel yapısı ile ilişkilendirilmiş ve ailenin yaşadığı çeşitli dönüşümler, aile kurumunun devamlılığını etkilemiştir.

Aynı şekilde bireyin rolü de, statüsü, bağımsızlığı, kurumlarla olan ilişkisi ve sosyal eylemdeki konumunun büyümesi konusunda dönüşümler buna eşlik etmiştir.

Bütün bunlar otomatik olarak aile kurumunda çok boyutlu bir gerilemeye yol açtı.

Bu, bireyin elde ettiklerinin büyük ölçüde ailenin dengesinden olduğu önermesine dayanmaktadır.

Burada, toplumsal süreci bir bütün olarak etkileyen, büyüyen bireycilik olgusunun toplumsal değişimlerini ölçebiliriz.

Sosyolojik literatürün sosyal yardım kavramını kullanmasının ardından, sosyal eylem teorisi ve sosyal aktör kavramını ele alarak bu toplumsal devrimi ilk düşünmeye başlayan Alman sosyolog Max Weber olmuştur.

Sosyal yardımlaşma döneminden toplumsal aktör dönemine geçiş, mevzi, saf ve hegemonya mücadelesini zorunlu kıldı.

Dolayısıyla, bir değerler organizasyonu olarak modernite, birey için, sosyal çerçevelerden bağımsızlığı ve özgürlüğü için zafer kazanır.

Ek olarak, dikey ilişkilerin, değerlerin ve ilişkilerin kümülatif olarak kırılma süreci, aslında yoğunluğu bir toplumdan diğerine ve bir sosyal ve kültürel alandan diğerine değişen uzun, yavaş bir emekle sonuçlanan kafa karıştırıcı bir faktörü temsil ediyordu.

Bu bağlamda, Arap ve İslami alanda ailenin hala olumlu bir imaja sahip olduğu göz önüne alındığında, genel olarak Avrupa ve Batı alanındaki aile gerçeği ile Arap ve İslami alandaki aile gerçekliğini birbirinden ayırmak önemlidir.

Aile, meydana gelen tüm değişikliklere, önemine rağmen, sarsıntı ve şoklar yaşamasına neden olan duygusal ve sosyal bir kaynağı temsil eder.

Avrupa alanına gelince, nüfusun yaşlanma durumu, diğer şeylerin yanı sıra, çocuk doğurma ve aile kurma oranlarında bir düşüş anlamına gelir.

Elbette Arap toplumlarının çoğu hala aile kurumuna bağlı. Ancak tamamen kararlı olduğunu düşünmek yanlıştır, daha çok toplumlarımızda meydana gelen değişimlerin yanı sıra modernleşme adımlarının da ürünüdür.

Arap bölgesindeki küresel ekonomik karışıklık ve Körfez Savaşı ile başlayan ve ardından sözde Arap Baharı ile devam eden ve koronavirüs (Kovid-19) salgını ile son bulan olaylar, aile gerçeğine gölge düşürmüş ve önünde birikmiş güçlükleri beraberinde getirmiştir.

Diğer bir deyişle, olayların ekonomik yansımaları, aile içinde çok boyutlu birçok gerilim üretmiştir.

Boşanma vakalarının artmasında, aile içi şiddetin artmasında, satın alma gücünün bozulmasında bunu görüyoruz.
 

Aile kurumu günümüzde tarihsel işlevini olumsuz etkileyen ve toplumun istikrarını ve geleceğini tehdit eden olgular üreten özellikle evlenme konusundaki isteksizlik veya çocukları ihmal etme ve boşanmanın kendisinin çocuk için bir tehdit durumu ve eşler için başarısızlık duygusu ve aile ve toplumun parçalanması açısından neyi temsil ettiği konusunda iç içe geçmiş kültürel, maddi ve ekonomik tehditler yaşamaktadır.

Kesin olan şu ki, en önemli toplumsal kurum olan aile, hızı bir toplumdan diğerine değişebilen ve biçimi bir kültürel mekândan diğerine değişebilen bir kriz durumundadır.

Ama aynı zamanda, tarihsel gerçek, toplumun ilk çekirdek olarak aileden vazgeçmediğini söylüyor.

Varlıklarını etkileyen fırtınalara karşı olumsuz davranmaları ne insanın ne de insanlığın üstesinden gelemeyeceği bir toplumsal yıkımdan başka bir şeye yol açmayacaktır.

Çözüm, aile tehditlerini ele almaktır. Çünkü vazgeçilmezdir, bireycilik doruğa ulaşsa bile…

 

 

*Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Independent Türkçe'nin editöryal politikasını yansıtmayabilir. 

Independent Türkçe için çeviren: Asasmedia

Şarku'l Avsat