Kedilerin sevimli olmaları tesadüf değil. Nesiller boyunca onları özenle seçerek besledik ve yetiştirdik. Ancak bu yetiştirmenin olumsuz bir tarafı da var. Bazı kedi dostlarımız duygularını gösteremedikleri kalıcı somurtkan bir yüze hapsoldu.

Aralık ayında hakemli bilim dergisi Frontiers of Veterinary Science’de yayımlanan yeni bir araştırma, brakisefal (kısa kafalı) ve düzleşmiş yüz tipleri için seçici yetiştirmenin bu kedileri korku, endişe veya acıyı uygun biçimde aktarma kabiliyetlerinden yoksun kıldığını öne sürdü. Buna göre söz konusu düz yüzlü soylar, acı çekmeseler bile yüzlerini ekşiterek yaşıyor.

İngiltere’deki Nottingham Trent Üniversitesi’nden doktora sonrası araştırmacı ve makalenin başyazarı Lauren Finka şunları söyledi:

Bu sonuç benim için gerçek bir aydınlanmaydı. Brakisefal yüzün acı benzeri bir yüz ifadesiyle eşleştiğini keşfedeceğimi tam olarak beklemiyordum.

Live Science’a konuşan Finka, bu kalıcı yüz ifadesinin, sahiplerinin kedi dostlarının gerçekten acı çekip çekmediğini ayırt etmesini engellediğini söyledi.

İnsanların seçerek yetiştirmesi yüzünden kedilerin yüzleri, diğer tüm fiziksel özelliklerinin çoğu gibi değişti. Yeni araştırma, hayvanlardaki sessiz iletişimde yüzün çok önemli olmasına  rağmen bu durumun kedilerin yüz ifadelerini nasıl değiştirdiğini inceledi.

Finka ve meslektaşları 2 binden fazla kedi fotoğrafındaki yüzlere ait verileri analiz eden bir bilgisayar algoritması kullandı. Algoritma, her fotoğraftaki yüzü inceledi ve ifadesiz mi yoksa somurtkan mı olduğuna dair puanlar verdi.

Çeşitli kedi soylarındaki nötr yüz ifadelerini sıradan ameliyatlar geçirmiş evcil “shorthair” (kısa kıllı) kedilerin yüz ifadeleriyle karşılaştıran Finka ve meslektaşları, düz yüzlü kedilerin tamamen rahatlamış olsa bile acı çekiyor gibi göründüğünü keşfetti. Özellikle “Scottish Fold” isimli soy, somurtkanlık konusunda, gerçekten acı çeken “shorthair” kedilerden bile yüksek puan aldı.

Peki insanlar neden acı çekiyor gibi gözüken kedileri tercih ediyor? Bir görüşe göre bebeklere benzer durumda daha uzun süre kalan hayvanları besliyorlar. Ve bebeklerle küçük çocuklar çok fazla ağlıyor.

Finka bunu şöyle açıklıyor:

Muhtemelen bu özelliklere doğuştan gelen bir meyilimiz var çünkü dürtümüzü harekete geçiriyor. Onlara karşı acıma hissediyoruz.

Öte yandan, insanların bebek yüzlerine yönelik tercihi, kürklü dostlarının zarar görmesiyle sonuçlanıyor olabilir. Önceki araştırmalar yüzdeki aşırı değişimlerin kedilerde solunum yollarının daralması ve görme sorunlarına kadar bir dizi rahatsızlığı beraberinde getirdiğini gösteriyor. Ve tüm bunlar, insanların yumuk yüzlere merakından kaynaklanıyor.

Finka The Conversation’da kaleme aldığı yazıda şu uyarılarda bulunuyor:

Ne yazık ki, bunun evcil hayvanlarımız için anlamı, bizimle ve diğer hayvanlarla iletişim kurmakta zorluk yaratabilecek ciddi sağlık sorunları. Üstelik bu soyları tercih ve hatta teşvik etmeyi sürdürme ihtimalimiz var.

Yumuk yüzler, kedilerin sahipleriyle iletişim kurmasına da engel olabilir ve kedi sahipleri dostlarının gerçekten acı çektiği durumda bunu gözden kaçırabilir.

LiveScience

Independent Türkçe için çeviren: Umut Can Yıldız