Ünlü yönetmen Tim Burton'ın gotik korkuyu çocuksu bir merakla birleştiren fantastik filmleri, ölü köpek figürünü seyircinin karşısına tekrar tekrar çıkarmasıyla dikkat çekiyor.

Burton'ın ölü köpeklere olan eğiliminin en kayda değer örneklerinden biri 2012'de çıkan Frankenweenie'ydi. Filmin ana karakteri, ölen köpeği Sparky'yi canlandırmaya çalışan küçük bir çocuk olsa da köpek, Frankenstein'ın bir metaforu halindeydi.

Ünlü yönetmenin başka filmlerinde de ölü köpekler benzer metaforlar için kullanıldı. 2005'teki Ölü Gelin'deki (Corpse Bride) ölü köpek Scraps, ana karakterin geçmişine açılan bir pencere gibiydi. 

Burton'ın yazdığı 1993'teki Noel Gecesi Kabusu'nda da (The Nightmare Before Christmas) sahibini yönlendirmeye çalışan Zero adlı hayalet bir köpek vardı.

Ünlü yönetmenin köpeklerinin hepsi, kendilerine has yönleriyle ölümü temsil ediyordu. Scraps, Ölüler Diyarı'ndan gelen bir köpekti. Sparky, Frankenstein'ın bir temsili; Zero ise mezarından döndürülen köpeğin süzülen ruhuydu.

Bu farklılıklarına rağmen Burton'ın tüm ölü köpekleri bir ortak noktada birleşiyor: Her biri insan-köpek ilişkilerinin özünü yansıtmaya çalışıyor.

Burton da geçmişte USA Today'e verdiği bir röportajda da ölü köpeklerin benzer bir anlamı olduğunu doğrulamıştı. Yönetmen, Frankenweenie'nin 10 yaşındayken ölen köpeği Pepe anısına yazdığını söylemişti.

64 yaşındaki Burton, köpeğinin ölmesinin "travmatik olduğunu" çünkü bunun yarattığı "çok gerçek ve basit duyguların hayatın karmaşıklığıyla tezat oluşturduğunu" belirtmişti.

Ünlü yönetmen, filmlerindeki ölü köpek figürleri sayesinde insan-köpek ilişkilerinin karmaşık olmayan doğasıyla gotik korkunun kaosu arasında bağlantı kurduğunu ifade etmişti.

Independent Türkçe, Screen Rant, USA Today

Derleyen: Aylin Şener