En uzun gecenin sabahını bekler gibi bekledi Fenerbahçe 3 yıldır. Büyük beklentiler, büyük hayaller ve büyük bir değişim umudu vardı Fenerbahçe camiasında. Geçen sürede ezeli rakipleri şampiyon olmuş, arada Başakşehir'in şampiyonluğunu da görmüşlerdi.
Ali Koç'un başkanlığa geldiği gün, belki de şampiyonluğun bu kadar bekleneceği, kimsenin aklına gelmemişti. Fakat beklenti büyük olunca, hayal kırıklığı da o kadara büyümeye başladı.
Ali Koç ismi o kadar büyük hayaller kurdurmuştu ki taraftara, her şey ne kadar kötü gidebilirdi ki. Âmâ sportif açıdan, her şey gidebildiği kadar kötü gitti.
Araya bir de pandemi girmiş, gelirler düşmüş ve basketbol şubesi de küçülmek zorunda kalmıştı. Romantik başlayan bu hikâye, kırık dökük bir mutsuzluk getirmişti.
Aziz Yıldırım'ın 20 yıllık başkanlığı ile geçen zamandan sonra, Ali Koç ile her şeye yeniden başlamak istedi Fenerbahçe camiası.
Fakat sportif kararlar yerelleştikçe, değişim ve başarı gelmedi. Sanki geçmişin tekrarı yaşanıyordu.
Yine mutlu transfer ayları, transferle coşan taraftarlar, değişen teknik direktörler, saha dışı tartışmalar ve enerjisini yerel rekabetin kaosuna harcayan bir camia.
Ali Koç, Aziz Yıldırım döneminin benzer tercihleri ve uygulamalarını hayata geçiriyordu. Volkan Ballı, Ersun Yanal, Emre Belezoğlu, Volkan Demirel, Marco Aurelio, Gökhan Gönül, Caner Erkin gibi geçmişin kırgınları, yeni dönemde yer aldılar, fakat olmadı.
Sürekli transfer yaparak Aziz Yıldırım'ın transfer modelini de hayata geçirdi, sonuç yine değişmedi. Camiayı bilen, camianın çocukları tercihi de başarı yolunu açmadı.
Genç, hırslı ve başarıya aç teknik adam kriterleri de denendi ama fayda sağlamadı. Sonuç olarak, geçmişin benzer tercihleri ile benzer süreçlerini yaşadı Fenerbahçe.
Finansal başarı, sportif başarısızlığın altında kayboldu
Bu 3 yıllık süreçte, gerçek bir futbol aklı ortaya koymayan ve yerel kararlar ile başarı arayan Fenerbahçe'nin, yaşadığı sürpriz değil aslında.
5 teknik adam, 49 transfer, 2 sportif direktör, değişen teknik ekipler ile aradığı mutluluğu bulması kolay değildi.
Öyle ki Ali Koç, sportif bir değişim yaratacak, oyun üretecek ve şampiyonluktan öte bir plan, proje üzerinden büyüyecek bir teknik direktör tercihlerine, çok fazla yönelmedi. Kişiler üzerinden çözüm aradıkça, başarı da gelmedi.
Bununla beraber aynı Ali Koç ve yönetimi, göreve geldiğinde 612 milyon euro olan borcu, 460 milyon euroya kadar indirmiş ve finansal açıdan büyük bir başarı sağlamış oldu.
Batık ve teknik açıdan iflas etmiş bir kulübü, ayakta tutarak, pandemi ve artan döviz kurlarına rağmen, fırtınalı ekonomi denizinde gemisini korumayı başardı.
Bir yanda finansal başarı, bir yanda sportif başarısızlık.
Fakat ligin en büyük kaybeden iki takımından biri Fenerbahçe. Tekrar başlaması kolay olmayacak, çünkü nereden başlayacağı belli değil.
Bununla beraber şampiyonluk kilometresi uzadıkça, depresyonda olan camianın yorgunluğu artıyor. Ve finansal başarı, sportif başarısızlık altında kayboluyor.
Fenerbahçe'nin profesyonellere ve projeye ihtiyacı var
Yeniden başlamak için Fenerbahçe'nin transferlere ve bunun yarattığı heyecana ihtiyacı yok aslında. Çünkü Fenerbahçe, sorunu transferlerde ve oyuncu performanslarında ararsa, gelecek geçmişten çok farklı olmayabilir.
Ve artık Fenerbahçelilik üzerinden yapılan tanımlamalardan çok, yeterlilik tanımlamasına ihtiyacı var. Zira profesyonel olarak çalışan ve bu işten para kazanan insanların, hangi takımı tuttuğunun bir önemi kalmadı.
Bununla beraber, kişiler üzerinden bir başarı hayalinden uzaklaşması gerekiyor camiaların, zira o dönemler geçti artık.
Kişilerin performansına ve formuna bağlı kalmak, koca yatırımları yok ediyor. Ve kişiler gidince enkaz kalıyor arkada.
Aynı zamanda hem Erol Bulut, hem Emre Belezoğlu gibi isimler ile deneme yapacak bir kulüp de değil Fenerbahçe. Ya da teknik adamlık tecrübesi için staj yeri de olamaz büyük kulüpler.
Ayrıca, belki çok başarılı olacak bu isimleri tüketip, onlara haksızlık eden bir durum da ortaya çıkıyor.
Ve finansal başarıları, doğru kişiler ile sportif başarısızlığın gaddarlığından da kurtarmak gerekiyor.
Bu yüzden planı olan, plana dahil olan, sportif bir zeka ve profesyonellere ihtiyacı var Fenerbahçe'nin.
Ve nasıl finansal yönetimde bir zekâ ve profesyonellik varsa, sportif açıdan aynı kriterlere ihtiyacı var Fenerbahçe'nin.
*Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Independent Türkçe’nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.
© The Independentturkish
