Tüm zamanların en uzun Oscar kabul konuşmasının ardındaki hikaye

1943'te İngiliz oyuncu Greer Garson, En İyi Kadın Oyuncu Akademi Ödülü'nü kazandı ve hala aşılmamış bir süre olan 4 dakika boyunca konuştu. Clémence Michallon, Oscar tarihinin bu sayfasını yeniden ziyaret ediyor

Mrs. Miniver filminde Greer Garson (Metro-Goldwyn-Mayer)

4 Mart 1943'te Greer Garson, Los Angeles'taki Ambassador Otel'in içindeki Cocoanut Grove gece kulübünde kürsüye çıktı. 38 yaşındaki Garson, yönetmenliğini William Wyle'ın yaptığı romantik savaş dramı Mrs. Miniver'daki performansı için verilen En İyi Kadın Oyuncu Akademi Ödülü'nü kabul ediyordu. O dönemde Hollywood tarihinde ödülü evine götüren yalnızca 15. oyuncuydu. Bu da başlı başına bir başarıydı ama Garson o gece başka, daha beklenmedik bir şekilde tarih yazdı.

fazla oku

Bu bölüm, konuyla ilgili referans noktalarını içerir. (Related Nodes field)

Kabul konuşması hâlâ bugüne kadar Akademi Ödülleri tarihindeki en uzun konuşma olarak kalmaya devam ediyor. Bugün ödülü kazananlardan kabul konuşmalarının 45 saniyeyi geçmemesi istenirken (ki sık sık bu süreyi aşıyorlar ve o noktada konuşmayı toparlama zamanının geldiği müzikle bildiriliyor) Garson nispeten cömert bir şekilde 7 dakika konuştu.

Ne yazık ki konuşmanın tamamı saklanmadı. Her yıl Oscar Ödülleri'ni düzenleyen Sinema Sanatları ve Bilimleri Akademisi bile Garson'un konuşmasından toplamda üç dakika 56 saniyeye denk gelen "kısımlarının" haber görüntülerine sahip olduğunu söylüyor.

İngiliz olan Garson konuşmasının bir kısmını bir göçmen olarak yaşadıklarına ayırdı. Oyuncu kalabalığa “Bu ülkeye 5 yıl önce bir yabancı olarak geldim. Bu süre zarfında bu topluluğun ve bu endüstrinin bir parçası olmaktan her zaman büyük gurur ve mutluluk duydum" dedi.

Ve tanıştığım veya çalıştığım herkesten gerçekten öylesine gönüllü bir nezaket gördüm ki epey uzun süre bunun gerçek olduğuna inanamadım. Fakat bu akşam sizler bana dostluğunuzun kapısının ardına kadar açık olduğunu ve kapı paspasında resmi olarak hoş geldin yazdığını hissettirdiniz. Bu yüzden çok mutluyum.

Bu konunun filmle de ilgisi vardı: Mrs. Miniver filminde Garson, hayatı İkinci Dünya Savaşı'ndan, özellikle de eşi Clem (Walter Pidgeon) motorlu teknesiyle Dunkirk tahliyesine yardım etmeye gönüllü olduğunda derinden etkilenen İngiliz bir ev kadınını canlandırıyor. 1996'da The Associated Press'in Garson'ın ölüm ilanında belirttiği gibi rol, "İkinci Dünya Savaşı esnasında Amerikalıları Britanya'yı desteklemek için bir araya getirmişti."
 


Garson'ın konuşması ödül törenlerinin öznel doğasına dair düşüncelerine de yer veriyordu. Garson konuşmasında "Her zaman, aday gösterilmenin yalnızca bu yılın en iyi görevlerinden birinin size verilmesi gibi büyük bir şansa sahip olduğunuz anlamına geldiğini hissetmişimdir ve bu da başlı başına bir sevinç vesilesi" dedi.

Ve bu sektörde böyle bir fırsat verilirse kendisinden bunu başarmasını bekleyemeyeceğiniz tek bir iyi sanatkar yoktur.  

Garson, sanatçıların neden "ödülü kazanmayı arzuladığını" merak ettiği hakkında da konuştu ve şunları söyledi:

Bu bir üstünlük meselesi değil çünkü hepsi birbirinden farklı mükemmellikleri kıyaslıyoruz ve hepsinin nitelikleri çeşitlilik gösteriyor. Dolayısıyla birbirleriyle adil bir biçimde karşılaştırılamazlar. Bu gece bu odada rekabet yok. Yarışma yok. Alice Harikalar Diyarı'nda Dodo Kuşu'nun dediği gibi, 'Herkes kazandı ve herkes ödül alacak.'

 

GettyImages-517060608.jpg
17 Mayıs 1939'da Greer Garson ve film yapımcısı Benjamin Thaw, Goodbye, Mr. Chips'in galasında (AFP)


Garson, kariyeri süresince hepsi de En İyi Kadın Oyuncu kategorisinde olmak üzere 7 kez aday gösterilmesine rağmen bir daha Akademi Ödülü kazanmadı. Biri Sam Woods'un 1939 tarihli romantik dramı Goodbye, Mr. Chips, diğeriyse Mervyn LeRoy'un 1941 tarihli biyografik filmi Blossoms in the Dust'taki çocuk hakları savunucusu Edna Gladney performansı için olmak üzere ilk iki adaylığı Mrs. Miniver'dan önce geldi. Garson, Mrs. Miniver'dan sonra 4 kez daha aday gösterildi: Biri 1943 tarihli biyografik film Madame Curie'deki Marie Curie rolü için, bir diğeri Tay Garnett'in 1944 tarihli dram filmi Mrs. Parkington için, diğeri yine Garnett'in 1945 tarihli dram filmi The Valley of Decision'daki performansı için ve sonuncusu Vincent J. Donehue'nun 1960 tarihli biyografik filmi Sunrise at Campobello'daki Eleanor Roosevelt rolü için.

1980'lerin sonlarında Los Angeles'taki evinde çıkan yangın daha birçok eşyasıyla birlikte En İyi Kadın Oyuncu Oscar Ödülü'nü de yok etti. Akademi, Garson'a kaybettiği heykelcik yerine yeni bir heykelcik verdi. Garson'ın konuşması 78 yıldır eşsiz olmaya devam ediyor fakat 25 Nisan'da (Türkiye'nin yer aldığı saat dilimine göre 26 Nisan'ın ilk saatlerinde -ed.n.) gerçekleşecek bu yılki Oscar Ödülleri'nde yeni bir rekor kırılma ihtimali her zaman var.



https://www.independent.co.uk/arts-entertainment/films

Independent Türkçe için çeviren: İrem Oral

Bu makale kaynağından aslına sadık kalınarak çevrilmiştir. İfade edilen görüşler Independent Türkçe’nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.

© The Independent

DAHA FAZLA HABER OKU