NASA, 17 Eylül’de ABD’nin Hawaii eyaletindeki Pan-STARRS1 teleskobunun keşfettiği ve kimilerinin asteroit sandığı 2020 SO adlı nesnenin, 1960'lardaki Centaur roketi iticilerine ait olduğunu onayladı.
fazla oku
Bu bölüm, konuyla ilgili referans noktalarını içerir. (Related Nodes field)
Nesne, büyüklüğü ve alışılmadık yörüngesi sayesinde dünyanın farklı farklı bölgelerindeki gözlemciler tarafından bir süredir takip ediliyordu. Aynı zamanda gökbilimciler arasında bazı tartışmalar yaratmıştı. Zira ilk başta Asteroit 2020 SO adı verilmesine rağmen insan yapımı bir nesne olduğunu düşünenler vardı. Bu kişilerin ipuçlarıysa nesnenin Dünya’nınkine çok benzer şekilde Güneş merkezli yörüngeye sahip olması ve düşük hızıydı.
2020 SO, 1 Aralık’ta Dünya’ya yaklaşık 50 bin kilometreyle en yakın geçişini yaptı. Bu, dünyadaki birçok gözlemevinde heyecana sebep olurken internette de yayımlandı.
Astrofizikçi Gianluca Masi’nin projesi Virtual Telescope Project (Sanal Teleskop Projesi), güçlü donanımı sayesinde nesneye odaklanarak onun görüntülerini çıkardı. Masi, nesnenin “muhtemelen” NASA’ya ait olduğunu belirtti.
Öte yandan, eylülde, CNEOS’in (Dünya'ya Yakın Cisimleri Araştırma Merkezi) direktörü Paul Chodas, 2020 SO’nun yörüngesi ve NASA’nın önceki görevleri üzerinde analizler yapmış, nesnenin yıllar içinde Dünya’ya birkaç kez daha yaklaştığını keşfetmişti. Chodas, 2020 SO'nun, 1966 tarihli şanssız Surveyor 2 uzay aracına ait olabileceğini söylemişti.
Bu bilgiyle yola çıkan NASA’dan bir ekip, ajansa ait Infrared Telescope Facility’yi (Kızılötesi Teleskop Tesisi) kullanarak 2020 SO’nun spektroskopi gözlemlerini gerçekleştirdi.
Ekibin başındaki Gezegenbilimci Vishnu Reddy, nesnenin zayıflığı sebebiyle tanımlamanın epey zor olduğunu söyledi ve şöyle devam etti:
Large Binocular Telescope (Büyük Dürbünlü Teleskop) kullanarak elde ettiğimiz renk gözlemleri, 2020 SO’nun asteroit olmadığını gösteriyor.
Ekip daha sonra, 2020 SO’nun bileşimini analiz etti ve nesnenin spektrum verileriyle Centaur roketi iticilerinin yapıldığı malzemeyi karşılaştırdı.
Sonuçlar birbiriyle eşleşmezken bilim insanları, geçen 54 yılda 2020 SO’nun çeliğinin uzaydaki zorlu koşullar sebebiyle bozulmuş olabileceğini söyleyerek araştırmaya devam etti.
Daha sonra bilim insanları, 1 Aralık’ta “imkansız olduğunu düşündükleri” gözlemi gerçekleştirdi ve başka bir Centaur roketi iticisini inceleme şansı buldu. Böylece nesnenin çeliğinin zaman içinde bozulmasının tutarlı olduğunu sonucuna varan ekip, 2020 SO’nun Centaur roketi iticisi olduğunu kesinleştirdi.
Öte yandan 2020 SO, Dünya’dan 1,5 milyon kilometre yukarıda, uzayın Hill Sphere (Tepe Küresi) denen bölgesinde 2021 Mart’ına kadar kalmaya devam edip sonrasında Güneş’in etrafında yeni bir yörüngeye girecek.
Independent Türkçe, NASA, BGR, Express
Derleyen: Uğurcan Yıldız
