Parmak şıklatmayı Tony Stark yerine Kaptan Amerika yapsaydı Avengers: Endgame nasıl biterdi?

Marvel’ın çizgi romanlarda olayların farklı şekilde geliştiği zengin bir “What If?” (Ya Başka Türlü Olsaydı?) hikayeleri geleneği var.

Ya Punisher bir SHIELD ajanı olsaydı, radyoaktif örümcek bir başkasını ısırsaydı, X-Man’deki Magik, Yüksek Büyücü olsaydı? Bu “What If?” hikayeleri epey sürükleyici ve Marvel Stüdyoları’nın bu fikri gelecek Disney+ animasyon dizilerinden birinde Marvel Sinematik Evreni’ne dahil edecek olması şaşırtıcı değil.

Elbette Marvel, Avengers: Endgame’de seyircileri olayların başka türlü gelişemeyeceğine ikna etmek için ciddi çaba sarf etti. Doctor Strange, Zaman Taşı’nı kullanarak savaşın 14 milyon muhtemelen sonunu deneyimledi ve kahramanların kazandığı bir tek sonuç buldu.

Bu sonuç Tony Stark’ın kendini feda etmesini gerektiriyordu, bu da Strange’in Tony’nin hayatını kurtarmak için Zaman Taşı’nı Thanos’a vermeye hevesini açıklıyordu. 

Ama varsayalım ki Strange 14 milyon 605 mümkün geleceği deneyimlemişken bir de 14 milyon 606. gelecek olsun. Bu zaman sürekliliğinde olaylar farklı şekilde gelişmiş olsun ve Thanos’u yenmek için kendini feda edecek kişi Steve Rogers olsun.

Screen Rant'ta yer alan habere göre bu Avengers: Endgame’in üçüncü perdesindeki savaşın bambaşka şekilde vuku bulması anlamına geliyor.

Tony Stark’ın aksine Kaptan Amerika, Sonsuzluk Eldiveni’ni kopyalamasını sağlayacak gelişmiş bir nanoteknolojik zırh giymiyordu. Dolayısıyla muhtemelen eldiveni Thanos’tan uzak tutması gerekir ve ardından, Quantum Van yok edildikten sonra Deli Titan’ı durdurmanın tek yolunun bir başka parmak şıklatma olduğunu fark ederdi.

Bu değişimler son derece hayati ve dolayısıyla ihtimal dahilinde değil. Peki bu hayali senaryoda gerçekleşecek bir sonraki şey ne olurdu?

Kaptan Amerika parmak şıklatmadan sağ çıkar mıydı?

 

Akla ilk gelen soru Steve Rogers’ın parmak şıklatmadan sağ çıkıp çıkamayacağı. Burada dikkate alınması gereken iki etken var; ilki Sonsuzluk Taşları’nın hepsini bir arada kullanmanın ortaya çıkaracağı yüksek miktarda enerji, diğeriyse Steve Rogers’ın insanüstü metabolizması.

İlk etkeni değerlendirirken son parmak şıklatmanın öncekilerden çok daha küçük ölçekte olduğunu hesaba katmak önemli; Thanos ve Hulk’ın şıklatmaları evreninin bütününü etkilemişti. Öte yandan bu şıklatma Avengers’ın bulunduğu alanda yer alan Thanos ve ordusunu sildi.

Hem Thanos, hem de Hulk, Sonsuzluk Taşları’nı kullanırken ciddi yaralar aldı ama bu son durumda etki bu denli büyük olmazdı.

Yine de gerçekte Steve Rogers muhtemelen sağ çıkmazdı. Bu şıklatmadaki enerji seviyeleri çok daha düşük de olsa, bir süper-askerin bedeni bile bu efektleri kaldırabilecek kadar dayanıklı değil. Galaksinin Koruyucuları’nda (Guardians of the Galaxy) tek başına Güç Taşı’nı çok kısa bir süre kullanmaktan sağ çıkabilen tek varlık yarı insan yarı-Celestial idi.

Tony Stark, zırhının kısmi koruması sayesinde son vedalarını edebilecek kadar tutunabildi; bu koruma olmadan Steve Rogers büyük ihtimalle anında ölürdü.

Parmak şıklatmayı yapmasaydı Iron Man’e ne olurdu?

 

Tuhaf bir şekilde Tony Stark’ın hikayesi, mutlu şekilde de olsa, yine Avengers: Endgame’de sonlanırdı.

Pepper Potts, Tony’i zaten ailesiyle daha fazla vakit geçirmek için emekli olmaya ikna etmiş ve onu oyuna yeniden katmak, yoğun çaba ve kelimenin tam anlamıyla evreni kurtarma hedefini gerektirmişti.

Eğer şıklatmayı o yapmasaydı eve dönüp hayatının geri kalanını Pepper ve Morgan’la geçirmesi ihtimali yüksek olurdu.

Karakteri arka planda, belki Avengers’ı finanse ederken ve hayata döndürülmüş Peter Parker’la sık görüşürken görebilirdik ama zırhlı Avenger olarak zamanı dolmuş olurdu. Tony Stark’ın “sonsuza dek mutlu yaşadılar” senaryosu bu.

Öte yandan Tony Stark’ı aksiyona geri getirme ihtimali olan bir şey kalırdı. Örümcek Adam: Evden Uzakta (Spider-Man: Far From Home), Stark’ın hayatı boyunca çok sayıda insanı kızdırdığını net şekilde ortaya koydu.

Bu insanların bir kısmının Stark teknolojisine erişimi de vardı. Eğer Tony eski teknolojisinin kötü emeller için kullanıldığını öğrenseydi bunu engellemek için zırhlı kostümü giymesi onun için onur meselesi olurdu.

Bu, çizgi romanlarda Stark’ın suçluların Iron Man teknolojisini kullandığını fark ettiği “Zırh Savaşları’na” (Armor Wars)] benzer bir durum ortaya çıkarırdı. Bu olayda Stark eski ekipmanının tamamını yok etmeye karar vermiş, onları kullanan herkesi hedef almış ve bir nevi kanun kaçağına dönüşmüştü.

Hikayenin Marvel Sinematik Evreni versiyonunun bu süreklilik içinde gerçekleşmesi mümkün olabilir.

Şıklatmayı Kaptan yapsaydı Endgame’in sonu daha kötü olurdu

 

Bu, anlatısal açıdan ilginç bir alternatif uygulama olurdu ama tatminkar olmazdı.

Avengers: Endgame’in olay örgüsü Tony Stark defterini özel olarak kapamak üzerine kurulu. Film bunu, karaktere Pepper ve Morgan’la yaşadığı “sonsuza dek mutlu” hayatı numunelik ölçekte yaşatarak yapıyor. Karakterin süper kahraman olma kararının kendisinde de ayrıca kuvvetli bir kişisel feragat var.

Hikaye ilerledikçe zaman yolculuğu, babasıyla iyi vakit geçirme fırsatı bulan ve babasının yaptıklarını onaylayacağını fark eden Tony’i geçmişiyle uzlaştırmak gibi dramatik bir amaca hizmet ediyor.

Sonuç olarak sevdiklerinin geleceğini garantilemek için kendini feda ediyor, bu da tematik olarak hayatını Yenilmezler’de (The Avengers) sorulan soruya bağlıyor; Tony, feda oyununu oynayacak biri mi? Olay örgüsünün her ilmeği muntazaman birbirine bağlanmış, bu da Tony Stark’ın ölümünü hikayenin tek uygun sonu yapıyor.

Avengers: Endgame bu esnada Steve Rogers’ın hikayesini de hayatında ilk defa fedayı seçmediği bir dönüşüme uğratıyor.

Kaptan Amerika, el bombası olduğunu sandığı cismin üstüne atlayarak bilmeden kahramanca karakterini gösterdiği cılız ergenlik yıllarından beri çok fazla fedakarlıkta bulundu.

Avengers: Endgame’de zaman yolculuğu onu Peggy Carter’la yaşadığı kendi “sonsuza dek mutlu” kurgusuna geri götürerek kaybettiklerinin bir kısmını geri kazanmasına olanak veriyor.

Steve Rogers’ın hikayesine kusursuz bir son için başka hiçbir şey aynı etkiye sahip olamazdı.

 

Screen Rant

Independent Türkçe için çeviren: Şafak Küçüksezer